De laatste tentoonstelling in SCHLESSART op de Voert.
Wanneer iets wordt afgesloten, ontstaat er ruimte voor iets nieuws. Het pand gaat dicht, wordt verkocht en ik neem slechts een pauze.
Voor Pauze is een keuze gemaakt uit de kunstenaars waarmee ik de afgelopen jaren met veel plezier heb mogen werken.
All Kinds – Concert Vinkepeezer tijdens de finissage op zondag 31 oktober
In december 2019 verscheen, pal voor de pandemie, het vinyl-album All Kinds van componist Ivo Bol, alias Vinkepeezer. Het album kreeg door alle media-aandacht voor het virus dat de wereld in z’n greep hield helaas niet de aandacht die het verdient.
SCHLESSART opent haar deuren voor deze bijzondere componist, die met onconventionele apparatuur en zijn zelfontwikkelde instrumentarium een intiem concert ten gehore gaat brengen en zijn vinylplaat aldaar alsnog presenteert.
Het album is gecomponeerd met fragmenten van Zuid-Amerikaanse 78-toerenplaten, afkomstig uit de collectie van gezagvoerder van de KLM en fotograaf Lucas de Ruyter van Steveninck (1919 - 2001). De LP All Kinds bevat een boekwerk met fotografie van Lucas de Ruyter van Steveninck. Het hoesontwerp is van Pieter Bijwaard.
Pieter Bijwaard, All Kinds
zaterdag 21 augustus t/m zondag 26 september 2021
HET LANDSCHAP EN DE GEORDENDE VERBEELDING
Tekeningen
Marlies Appe,l, Emmy Bergsma, Gam Bodenhausen, Stephan van den Burg, Hanneke Francken, Kim Habers, Tjibbe Hooghiemstra, Carlijn Mens, Jan van der Pol, Jacobien de Rooij, Rozemarijn Westerink, Hans de Wit
Bij deze tentoonstelling verscheen de publicatie Het landschap en de geordende verbeelding.
José Heerkens volgde haar opleiding aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving te Den Bosch. Over haar werk zegt zij het volgende:
“Elk schilderij dat ik maak is een stap op een lange weg, een antwoord op het proces van kijken, zoeken, maken, ontdekken. Het schilderproces is complex, alles hangt met alles samen, en het vraagt steeds dat ik nieuw en volledig kijk. Het is met name kleur en de exacte dosering hetgeen me verder brengt op zoek naar ruimte, naar de schoonheid van eenvoud, naar leegte en vorm. Behalve kleur, dat immaterieel is, blijven materiaal verf, linnen, karton, evenals maat en formaten me voortdurend uitdagen. Ik werk altijd aan meerdere concepten tegelijk, simultaan, en één concept kan jaren doorgaan. Een concept hanteert meestal een eigen maat. Sinds meer dan 10 jaar werk ik op puur linnen dat ik opspan en transparant prepareer. Hierdoor is zowel het materiaal als de kleur van linnen een wezenlijk onderdeel van het schilderij.”
José Heerkens’ werk krijgt door het ritme van de lijnen en het subtiele kleurgebruik een ruimtelijkheid die men welhaast transparant kan noemen. Haar werk is zowel nationaal als internationaal tentoongesteld o.a. in het Museum Waterland te Purmerend, Museum Belvédère te Heereveen, Museum Bommel van Dam te Venlo, maar ook internationaal, Duitsland o.a. in Berlijn in het Mies van de Rohe Huis, de Verenigde Staten, Hongarije, Engeland en België.
Nelleke Beltjens is opgeleid aan diverse kunstacademies in Nederland en de Verenigde Staten. Haar werk bestaat uit lijnen, fundamenteel voor een tekening, echter haar lijnen tonen een open structuur doordat ze op ingenieuze wijze kleine streepjes aanbrengt die een lijn vormen. Deze lijnen in inkt worden gecombineerd met aquarel en uitgeknipte fragmenten papier die op een andere plek weer geïntegreerd worden, die andere plek kan zelfs een andere tekening zijn. Door deze manier van werken ontstaan er nieuwe mogelijkheden en invalshoeken. Het verbindt de werken met elkaar waardoor er series ontstaan, maar wordt het op een andere manier gerangschikt ontstaan er heel nieuwe werelden. Deze reorganisaties staan centraal in haar leven omdat ze ook op het dagelijkse leven van toepassing zijn. Door mogelijkheden te herkennen ontstaat er beweging en vrijheid zodat men verder kan met nieuwe kansen.
Nelleke Beltjens heeft vooral in het buitenland geëxposeerd, Duitsland, België, Zwitserland, Thaïland waarbij de Verenigde Staten bovenaan staan waar zij veelvuldig Artist in Residence is geweest met aanvullende tentoonstellingen.
De bronzen beelden van Bart Kelholt tonen dat monumentaliteit niet afhankelijk is van schaal. De sculpturen zijn op zichzelf staande massieve vormen met steeds verschillende binnenruimtes.
In het ogenschijnlijk gesloten blok brons speelt zich een geheimzinnig en mysterieus leven af van intrigerende composities met fascinerende wanden en ruimtes waardoor deze ruimtelijkheid aansluit bij de ruimtelijkheid van de andere twee exposanten. De monochrome, bijna archaïsch aandoende brons plastieken worden gekenmerkt door een keur aan uitgekiende geometrische vormen, die gestapeld of geschakeld nooit kil of meetkundig willen zijn, maar getuigen van een enorme aandacht en liefde voor materiaal en vorm.
Bart Kelholt, Zonder titel, brons, staand beeld
José Heerkens, 2021 - X24, Morning Light, verf en stift op multiplex, 20 x 25 m. Foto Willem Kuijpers
Nelleke Beltjens, Road to Travel#6, 2019
zaterdag 1 mei t/m zondag 30 mei 2021
PAPER WORK
Werk op en met papier
Kees Bierman, Erik de Bree, Stefan Kasper, Marianne Lammersen
De vier kunstenaars die momenteel exposeren bij SCHLESSART hebben één ding gemeen, hun werk is op papier of met papier gemaakt. Maar het materiaal wordt door hen op totaal verschillende wijzen gebruikt.
De Picardische Landschappen van Kees Bierman, de nestor van deze expositie, zijn totaal geabstraheerde werken in zwart /wit, gemaakt van karton en papier. Deze Picardische Landschappen ontstonden ergens rond het begin van het millenium en verwijzen naar het Noordfranse landschap waar bloedig gevochten is tijdens de Eerste Wereldoorlog. Bierman is gefascineerd door de historie die het landschap in zich verbergt. In de loop der jaren hebben deze landschappen een tijdloze ontwikkeling doorgemaakt.
Het werk van Stefan Kasper vormt een groot contrast, kleurig, herkenbaar, humorvol en absurdistisch. Hij gebruikt allerlei materiaal door elkaar, vaak is het werk groot en verhalend en/of collageachtig.
Kasper vindt het leuk om te plagen. Alledaagse objecten en truttigheid worden uitvergroot of er wordt de draak mee gestoken, een bierblikje met een vanitas verwijzing, alles kan men tegen komen in Stefan Kasper zijn werk.
www.stefankasper.nl
Erik de Bree heeft een heel andere benadering van werken met papier, hij werkt vaak in series en gebruikt behang in allerlei variaties. Het leek hen interessant om behang op te brengen en dan weer af te scheuren en te kijken welke schilderachtige kwaliteit er tevoorschijn zou komen. Zo ontstonden zijn behangschilderijen al of niet gecombineerd met inkt, verf of ander materiaal. Zijn werk ontstaat puur intuïtief, het soort behang werkt mee aan de mogelijkheden die zich voordoen, maar de Bree blijft zijn materiaal onderzoeken en kijkt uit naar het onverwachte. De spanning die dat oplevert is onder andere de beloning.
www.erikdebree.com
Marianne Lammersen is opgeleid als beeldhouwster maar vond ook haar weg richting papier. Lammersen is gefascineerd door de snelle veranderingen om haar heen, de dynamische wereld van groei en bloei en de rol van de mens hierin, maar ook technologische vooruitgang waar maar moeilijk grip op te krijgen is. Via haar werk ziet ze mogelijkheden te reageren op deze processen om ze zo om te vormen tot een wereld die ze wel begrijpt. Haar papieren collages zijn vaak driedimensionaal en vormen soms een combinatie van haar leven in de stad maar ook haar verlangen naar het platteland waar ze is opgegroeid.
www.mariannelammersen.nl
Kees Bierman, Picardisch Landschap, 2021, papier, karton, acryl, 505 x 50 cm
Erik de Bree, SW 66, 2016, spuitverf, inkt op gescheurd behangpapier, 96 x 73 cm
Stefan Kasper, Post Mortem Vanitas, 2017, acryl, collage op papier, 35 x 24 cm
Marianne Lammersen, Carrier of All, 2014m photo print, pakpapier, glas, katoen, 37 x 30 x 17 cm
zaterdag 3 april t/m zondag 25 april2021
HORDEN & SCHIMMEL
MõõVMENT
Objecten, gemengde technieken
zonder beweging geen vernieuwing
Hat laatste jaar voor SCHLESSART op Voert 18A is aangebroken en ik ben dan ook blij dat zaterdag 3 april de galerie weer open gaat. Vorig jaar werd de expositie van Horden en Schimmel uitgesteld vanwege de eerste corona lock-down, maar nu is het dan zover. Annelies Horden en Gerda Schimmel vormen een kunstenaarsduo maar werken ook autonoom.
MŌŌVMENT; zonder beweging geen vernieuwing laat een aantal gezamelijke beelden zien in perkament en bladgoud, de beeldengroep symboliseert de bevrijding van de mens uit een periode van angst en beklemming. HORDEN & SCHIMMEL laten hiermee zien dat zij reflecteren op het afgelopen corona-jaar, waarin de rede streed met de waan van de dag en de tijd nu daar is om te vernieuwen en vooruit te kijken. Tevens zal er autonoom werk te zien zijn van beide kunstenaars.
Gerda Schimmel, Inside Out–V, organza, garen,
22 x 20 x 8 cm, 2021
Annelies Horden, Object of used tealight holders-7, aluminium, 30 x 30 x 30 cm, 2019
Zaterdag 3 oktober t/m zondag 25 oktober 2020
SCHLESSART meets Galerie MOA uit Maastricht
Net als 2 jaar geleden heeft SCHLESSART weer een samenwerking met Galerie MOA uit Maastricht.
Deze keer brengt Galerie MOA een nieuwe Franse schilder: Yvan Richeux-Rey, (St. Malo)
Richeux-Rey maakt schilderijen die of geheel abstract zijn of met enige figuratieve elementen, maar waar voor hem het essentiële in uitgedrukt wordt. Zijn doeken getuigen van fysiek werk, te zien in de brede en krachtige verfstreken, de beweging en materie aan verf die aangebracht is. Het is expressief en evenwichtig. Op weg naar meer vrijheid in zijn werk, werkt Yvan Richeux-Rey meer en meer op groot formaat doeken
Tegenwoordig werkt hij in de l’Esonne en heeft een vaste galerie in Dinard, Bretagne. Hij heeft in diverse Europese landen, Noord-Amerika en Azië geëxposeerd. YouTube: L’art et la manière du peintre Yvan Richeux-Rey
Naast werk van Yvan Richeux-Rey is er ook weer werk te zien van een andere Fransman: Yan Marczewski.
Yan Marczewski woont en werkt in Parijs. Marczewski vindt zijn inspiratie in de grote steden waar de diversiteit en contrasten hem opvallen. Dit alles inspireert hem tot het maken van gelaagde schilderijen. Deze werken waarbij hij laag na laag olieverf aanbrengt bezitten diepte en hebben een bijna meditatieve uitstraling, dit in tegenstelling tot de vaak drukke steden waar de inspiratie opgedaan is. Het sobere maar toch ook heldere kleurpalet is karakteristiek voor zijn werk dat abstract en monumentaal is.
Den Bar woont en werkt in Maastricht. Zijn werk bestaat uit abstracte beelden in brons, aluminium en hout. Observaties in de natuur vormen de basis voor zijn sculpturen waarbij vorm en materiaal samenkomen hetgeen resulteert in een krachtig en dynamisch beeld waarbij het ritme van de elementen en het eventuele patina een belangrijke rol spelen. Inmiddels heeft Den Bar ook beelden gemaakt in marmer waarvan er enkele te zien zullen zijn.
Mauricio Arias heeft een atelier bij SCHLESSART. Geboren in Bogota, heeft hij een groot deel van zijn leven in Californië gewerkt als grafisch ontwerper. Sinds een jaar of tien woont en werkt hij in Nederland. Zijn vele reizen door Europa zijn een bron van inspiratie bij zijn hoofdzakelijk abstracte werk. Het gebruik van mixed media is hem niet vreemd: lijm, houtskool, papier, acryl en diverse soorten verf kunnen in één en hetzelfde werk voorkomen. Zowel grote doeken als kleiner werk hebben geen lijst nodig maar kunnen zo op de muur gehangen worden. Zijn vaak gedekte kleurgebruik, eenvoud van vorm en gebruik van licht en schaduw geven zijn werk een heel eigen signatuur.
Yvan Richeux-Rey
Yan Marczewski
Den Bar, Zeno C, 2020, marmer
Mauricio Arias, Unfold, 2020, mixed media
Zaterdag 22 augustus
t/m zondag 27 september 2020
Maria van Kesteren, Jan Loman, Henk Peeters en Harmen Abma
Jan Loman 1918 Bolsward – 2006
Studeerde geodesie (civiel landmeter) aan de Technische Hogeschool in Delft maar was als kunstenaar autodidact. Hij tekende al vanaf zijn tiende jaar en op zeventienjarige leeftijd, na een bezoek aan het Gemeente Museum in Den Haag, was hij verpletterd door het werk van de Stijlgroep met werk van Mondriaan en Theo van Doesburg. Het lijnenspel van Mondriaan zal bepalend zijn voor de richting die hij inslaat, de meetkundige elementen komen veelvuldig voor in zijn werk. Loman was een veelzijdig kunstenaar, hij leerde zichzelf schilderen, tekenen, etsen en zeefdrukken, later grafische vormgeving, ontwerpen voor beeldhouwwerken, litho’s en fotografie. Na op diverse plekken gewerkt te hebben in Nederland en voormalig Nederlands-Indië vestigde hij zich in 1963 in Beetsterzwaag maar werkte als landmeter in Groningen.Loman werd lid van de kunstgroep NU, en sloot zich aan bij diverse natuurorganisaties waaronder de Waddenvereniging. Het logo van de Waddenvereniging uit 1963 is van zijn hand.
De verbeelding van het landschap loopt als een rode draad door zijn werk, waarbij zijn voorliefde voor Schiermonnikoog en de Noorse fjorden veelvuldig uitgebeeld wordt. Naast beeldend kunstenaar was Loman ook dichter. Zijn Haiku’s, 3 rijmloze regels van respectievelijk vijf, zeven en vijf lettergrepen, een streng Japanse versvorm, waarin zijn bewondering voor het landschap tevens tot uiting komt zijn in Noord- Nederland op diverse plaatsen te vinden in steen vast gelegd.
Lomans werk is opgenomen in diverse collecties o.a. het Groninger Museum, Museum Belvédère in Heereveen, Fries Museum, Kunstmuseum Den Haag, Schiermonnikoog, Museum Drachten en in Nesvag Noorwegen.
Harmen Abma 1937 Hijlaard Fr. – 2007
Abma maakte midden jaren zestig deel uit van de Kunstenaarsgroep ‘De Bende van de blauwe Hand’ in Harlingen, naar de gelijknamige galerie daar. Het was een verzet tegen de overwegend conservatieve bestuurders en docenten die geen ruimte lieten voor nieuwe vooruitstrevende kunstvormen.
Harmen Abma werkte voornamelijk abstract en conceptueel. Via vroege materiewerken veranderde zijn werk in de loop der jaren meer en meer naar een afgemeten geometrie. Hij combineerde roestig betonijzer overtrokken met behangerslinnen en beschilderde deze werken met diverse kleurmenging en kleurcombinaties. Later voegde hij elektriciteitsdraad toe en bewerkte golfplaten.
Zijn werk komt voor in de collecties van Museum Belvédère, Heereveen, Koninklijke Bibliotheek, Den Haag en diverse bedrijfscollecties.
Henk Peeters 1925 Den Haag – 2013
Samen met kunstenaars Armando, Jan Schoonhoven en Jan Hendriksen richtte hij in de jaren zestig de Nulgroep op. Men zette zich af tegen de Cobra beweging en streefde naar objectieve kunst, ontdaan van elke emotionele waarde. Peeters zorgde voor contacten met de Zero-beweging in het buitenland waaronder Piero Manzoni en Lucio Fontana in Italië en Yves Klein in Frankrijk. Hij publiceerde, schreef kritieken en organiseerde diverse tentoonstellingen waaronder de Zero tentoonstelling in het Stedelijk Museum te Amsterdam in 1965. Henk Peeters werkte met alledaagse producten zoals afwasborstels, watten, schuimrubber, poederdons, veertjes die hij uit hun context haalde waardoor de vraag wat authentiek is opgeroepen werd. Later gebruikte hij ook koeienhuiden gespannen op een spieraam. De huid van de koe met willekeurig patroon vormde de inhoud van het schilderij, objectief en niet persoonlijk.
Henk Peeters bleef de principes van Zero nagenoeg tot het einde trouw.
Zijn werk is opgenomen in nagenoeg alle grote musea van Nederland en diverse musea in het buitenland.
Maria van Kesteren 1933 Leiden – 2020
Maakte objecten van hout, glas, keramiek en kunststof. In haar werk onderzocht zij de mogelijkheden van materialen in al hun variaties. Zij werd de ‘grande dame’ van het houtdraaien genoemd. Hierbij werd zij gedwongen om de cirkel als uitgangspunt te nemen, inherent aan houtdraaien. Toch bedacht zij steeds nieuwe variaties. Haar houten vormen roepen spanning en nieuwsgierigheid op, wat weg gelaten kan worden blijft weg maar toch geven ze een suggestie van ruimte. Ze voorzag het werk van dunne verflagen in kleuren als staalgrijs, zwart of okergeel omdat ze de uiterlijke kenmerken van hout zoals kleur en structuur uiteindelijk niet meer boeiend genoeg vond. Het ging haar puur om de vorm. Haar werk werd wel vergeleken met het minimalisme van Sol Lewitt en Donald Judd waardoor zij wel gezien wordt als de Nederlandse vertegenwoordiger van het internationale minimalisme. In 2019 had zij nog een tentoonstelling ‘Vormvariaties’, in het Kunstmuseum Den Haag. Naast haar houtvormen ontwierp ze ook armbanden voor ontwerper Alexander van Slobbe en objecten voor Hèrmes in Parijs.
Haar werk is te vinden in de collecties van het Stedelijk Museum, Amsterdam, Museum Boymans van Beuningen, Rotterdam, Glasmuseum, Leerdam, Cooper Hewitt Museum, New York, Gemeente Museum, Arnhem, Kunstmuseum Den Haag.
Bronnen: Internet, Google.com, Harmen Abma,grondtonen, 2009, Jan Loman 1918-2006, 2010,
Jan Loman, Z.T. vliseline-collage, 1997, 51 x 41 cm
Harmen Abma, zonder titel, 2002-05, acrylverf behangerslinnen, ijzermat, 77 x 182 cm
Henk Peeters
Maria van Kesteren
ZATERDAG 28 SEPTEMBER TM ZONDAG 3 NOVEMBER 2019
Verre Verwanten | Distant Kinship
Grafiektentoonstelling van Grafiekgroep Bergen en Print Council Aotearoa New Zealand
In 1642 bereikte de Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman een nieuw land in de Stille Oceaan. Het werd Nieuw-Zeeland genoemd, naar de Nederlandse provincie Zeeland. Zo ontstond bijna vier eeuwen geleden een historische verwantschap tussen beide landen.
Nu, in 2019, ontmoeten Nederland en Nieuw-Zeeland elkaar in grafisch beeldend werk tijdens de maand van de grafiek. De opdracht aan de kunstenaars luidde: het zichtbaar maken van de ‘verre verwantschap’ op tenminste één prent. Alle kunstenaars hebben meerdere werken ingebracht. Er is dan ook een grote variatie te zien op beide locaties. Zowel abstract als figuratief werk waarbij gebruik is gemaakt van diverse grafische technieken zoals hout- en linoleumsnede, mezzotint, ets, droge naaldtechniek, maar ook gemengde en digitale technieken.
Bij deze tentoonstelling verschijnt de catalogus Verre Verwanten/Distant Kinship, tevens is op beide locaties een film te zien waarbij men alle kunstenaars in hun atelier aan het werk kunt zien.
De tentoonstelling is te zien in de expositieruimte van het Kunstenaars Centrum Bergen (KCB) in de villa van Kranenburgh en bij SCHLESSART.
Deelnemende kustenaars:
KCB: Elsbeth Cochius | Gea Karhof | Hans Kleinsman | Madeleine Leddy | Piet Lont | Nan Mulder | Jadranka Njegovan | José van Tubergen | Eric van der Wal.
PCANZ: Jacqueline Aust | Kathy Boyle | Beth Charles | Mark Graver | Steve Lovett | Kim Lowe | Catherine MacDonald | Prue MacDougal | Carole Shepheard.
Dit project werd ondersteund door de Ambassade van Nieuw-Zeeland in Nederland en de Nederlandse Ambassade in Nieuw-Zeeland.
Nan Mulder, Tenderness, 2019,
mezzotint, 42 x 61 cm
Kathy Boyle, Towards an Unknown Place, 2019, 1/3, Intaglio monoprint, stitch, 100 x 70 cm
ZONDAG 25 AUGUSTUS TM
ZONDAG 22 SEPTEMBER 2019
De chemie tussen taal en beeld
Het is niet ongebruikelijk dat beeldend kunstenaars de taal soms inzetten om tot het gewenste beeld te komen en dat schrijvers visuele beelden gebruiken ter inspiratie voor hun werk. Er zijn veel voorbeelden van schrijvende schilders en schrijvers met kunstzinnige aspiratie, zoals Victor Hugo, Henri Michaux, Paul Klee, Lucebert, Breyten Breytenbach, Charlotte Mutsaers, Hugo Claus, Armando en anderen. Voor de kunstminnende beschouwer en aandachtige lezer is het vaak verhelderend om te weten dat het beeld de taal heeft beïnvloed en vice versa. Zijn taal en beeld misschien de twee zijden van een medaille of toch afzonderlijke grootheden? Wat maakt dat de innerlijke wereld zich bij de ene persoon in een beeld vertaald en bij de ander in taal en voor sommige kunstenaars/schrijvers afwisselend in beide uitingsvormen. Hoe verloopt dat proces? Die vraag heeft onze belangstelling.
Zonder de brieven van Van Gogh zouden we ons vermoedelijk lang niet zo kunnen inleven in zijn korte stormachtige leven. Ook nieuwe generaties kunstenaars en schrijvers verkennen de mogelijkheden van beide gebieden. Taal stelt de kunstenaar in staat om na gedane arbeid meer begrip te ontwikkelen over het doorgaans tastende scheppingsproces door erover te schrijven. Hij of zij probeert met de taal te formuleren, en daarmee ook te communiceren, wat hem of haar bewoog tot het maken van een bepaald kunstwerk. Ook om het voor zichzelf concreet te krijgen. Anderzijds zijn er kunstenaars die romans zijn gaan schrijven en de taal inzetten om hun beeldende ideeën in een boek tot uitdrukking te brengen.
Regelmatig vertellen kunstenaars en schrijvers dat het scheppingsproces zich gedeeltelijk buiten hun wil afspeelt. Ze stellen zich open voor het onbekende en zijn getuigen van de stuwende kracht die hun handen in beweging zet. Dan is de opdracht er zo aandachtig mogelijk bij te blijven.
Wat veroorzaakt nu precies de keuze, als men al mag spreken van een keuze, dat een beeldend kunstenaar begint te schrijven en een schrijver de kwast of de tekenpen ter hand neemt. Is het om die expressiemiddelen gewoonweg te verkennen en te zien wat zoiets teweeg brengt of liggen er specifieke bedoelingen aan ten grondslag? Wil de schrijver weleens in de schoenen van de kunstenaar staan om zich op een andere manier uit te drukken dan met de taal? Dan is er nog de kunstminnende schrijver en de belezen schilder die zich als de welbekende schoenmaker bij zijn leest houdt, maar een mateloze belangstelling heeft voor het geschrevene of het getekende/geschilderde.
Hoe zou de relatie van die twee uiteenlopende disciplines kunnen worden onderzocht? Welke woorden en beelden zijn ervoor nodig om dat inzichtelijk te maken? Een feit is dat de kunst- en literatuurgeschiedenis overduidelijk laat zien dat die twee disciplines elkaar keer op keer aantrekken. De kunst is om die twee uitingsvormen te onderzoeken door ze met elkaar in contact te brengen.
Met een tentoonstelling en een publicatie willen de initiatiefnemers van ‘Over de chemie tussen taal en beeld’ die intrigerende relatie overdrachtelijk maken en voor het publiek ontsluiten.
Tentoonstelling en publicatie zijn samengesteld door Pieter Bijwaard, Jannie Regnerus, Arno Kramer en Hanneke Schless.
Kim van Norren, Ode a l’Oubli, 2017, tekst: Louise Bourgeois, textiel / katoen, 100 x 100 cm. Courtesy: Cookie Snoei
Raymond Cuijpers, Nederland -Duitsland, 2000, olie op doek, 120,5 x 146 cm
De chemie tussen taal en beeld verscheen, in een gelimiteerde uitgave, bij Books & More Books editions i.s.m. Galerie SCHLESSART.
zaterdag 1 juni tm zondag 30 juni 2019
Tony Andreas
beelden
David Vandekop
werken op papier
Twee namen die misschien niet meteen een bel doen rinkelen maar de moeite waard zijn om kennis mee te maken zijn vanaf 1 juni te zien bij SCHLESSART.
Tony Andreas
De beelden van Tony Andreas vallen op door hun eenvoud en hun speelsheid. Met eenvoudige middelen creëert hij oplossingen om tot de vorm te komen die hij voor ogen heeft. Als voormalig docent aan de Gerrit Rietveld Academie, (1971-2010) probeerde hij zijn gedachtengoed overdrachtelijk te maken aan zijn studenten waarbij hij de nadruk legt op vormonderzoek dat onlosmakelijk verbonden is aan zelfonderzoek. Bij hemzelf resulteert dit in een verlangen naar vrijheid in hetgeen hij maakt en dat als een rode draad door zijn werk loopt. De ‘Shelter’ die in de tuin van het Kröller Müller Museum staat, een aluminium beeld (1974/75) toont in zijn eenvoud een beschermende schuilplaats, die op zich ook weer verwijst naar de piramides in Egypte waar Andreas langdurig heeft rondgereisd. De piramide vorm komt vaker terug in zijn werk al of niet bespoten met lakverf.
Soms gebruikt Andreas bepaalde thema’s als bv. de piramidevorm om tot in het oneindige te onderzoeken wat een eenvoudige vorm hem zoal te bieden heeft. De jaren 1970, 80 en 90 waren vruchtbare jaren voor Tony Andreas, zowel museale als publieke belangstelling namen toe. Gemeenten en instellingen schakelde hem in om probleemsituaties in de publieke ruimten op te lossen. Maar in de stilte van zijn eigen atelier werkte hij verder aan zijn kleine maar rijke oeuvre. Zijn werk is te vinden in museale en particuliere collecties.
Bron: Langzaam ja, Tony Andreas beelden, Pieter Bijwaard, 2019
Tony Andreas / Zonder titel
David Vandekop / Zonder titel
Zaterdag 20 april tm zondag 19 mei 2019
René Korten
schilderijen
De schilderijen van de Tilburgse kunstenaar René Korten roepen een drang tot ontdekken op. Gekleurde vlakken waar vormen doorheen schemeren, transparant geschilderd, maar die ook een indruk geven alsof er getekend is. In zijn schilderijen brengt hij tegengestelden vormen samen zoals formele en organische waarbij kleur en vorm een belangrijke rol spelen, een steeds terugkerende zoektocht naar hoe deze zich uiteindelijk tot elkaar verhouden. In zijn inmiddels lange carrière heeft hij ook uitstapjes gemaakt door deel te nemen aan een aantal gezamenlijke projecten waarin de wisselwerking tussen cultuur, kunst en natuur tot uiting werd gebracht in de vorm van installaties. Meerdere projecten volgden totdat rond 2010 het schilderen weer de belangrijkste bezigheid werd. Voortvloeiend uit het maken van de installaties werd het hergebruik van mdf platen uit de installaties om op te schilderen. Deze maar half met gesso bedekte platen en nog voorzien van allerlei tekst in potlood, zorgen voor een grotere gelaagdheid van het beeld doordat de verf zich op de verschillende ondergrond anders gedraagt en voor grotere contrasten zorgt.
De kern van Kortens werk is zijn streven om cultuur en natuur, de wereld met zijn chaos en gruwel maar ook schoonheid en vernuft zoals hij het zelf noemt onderling te verbinden en dit tot uiting te brengen in zijn werk.
In 2012 had René Korten een grote overzichtstentoonstelling in Museum De Pont in Tilburg. Zijn werk is opgenomen in diverse bedrijfscollecties en particuliere verzamelingen in binnen en buitenland.
Ton Kalle
Beelden
De beelden van Ton Kalle uit Amsterdam vormen een contrast wat materiaal betreft maar ook een aanvulling op de schilderijen van Korten. Robuust, gemaakt in graniet en basalt, een bij uitstek weerbarstig, materiaal. Maar ondanks deze robuustheid stralen ze een natuurlijke rust, eenvoud en stilte uit. De beelden hebben geen woorden nodig ze spreken een eigen taal. Het graniet heeft als het ware al een vorm in zich, Kalle leest zijn stenen als geen ander. Zijn liefde voor dit materiaal komt tot uiting in zijn beelden die hij laat opgaan in het landschap, hij laat de omgeving meewerken in zijn beelden doordat hij weet wat lichtval zal doen op bepaalde vlakken, regen en wind het maakt niet uit. De beelden zijn niet tot in de finesses uitgewerkt, zelf zegt hij hierover, ‘Vakmanschap moet je helpen om het gewenste beeld mogelijk te maken, maar het mag je niet voor de voeten gaan lopen. Als de vorm helder wordt kan verder vertoon van vakmanschap je in de weg gaan zitten en weet je dat je moet stoppen’.
Beelden van Kalle staan o.a. in Egypte, Zuid-Korea, Duitsland en de openbare ruimte in Nederland.
René Korten, Ignoreland
Ton Kalle, Duister Donjon
Zaterdag 6 oktober tm zondag 28 oktober 2018
SCHLESSART presenteert in samenwerking met Galerie MOA (Maastricht) 10 jaar kunst op de voert
Yan Marczewski
schilderijen
Den Bar
beelden
Han de Vries
objecten
Na de succesvolle tentoonstelling Grenzeloos tekenen, waaraan 24 kunstenaars deelnamen, is het nu de beurt aan een drietal kunstenaars die via Galerie MOA uit Maastricht bij SCHLESSART komen exposeren.
Yan Marczewski woont en werkt in Parijs. Marczewski vindt zijn inspiratie in de grote steden waar de diversiteit en contrasten hem opvallen. Dit alles inspireert hem tot het maken van gelaagde schilderijen. Deze werken waarbij hij laag na laag olieverf aanbrengt bezitten diepte en hebben een bijna meditatieve uitstraling, in tegenstelling tot de vaak drukke steden waar de inspiratie opgedaan is. Het sobere maar toch ook heldere kleurpalet is karakteristiek voor zijn werk wat abstract en monumentaal is.
Den Bar woont en werkt in Maastricht. Zijn werk bestaat uit abstracte beelden in brons, aluminium en hout. Observatie in de natuur vormen de basis voor zijn sculpturen waarbij vorm en materiaal samenkomen hetgeen resulteert in een krachtig en dynamisch beeld waarbij het ritme van de elementen een belangrijke rol spelen. Vooral bij de bronzen beelden speelt het patina een belangrijke rol.
Han de Vries woont en werkt in Amsterdam. Hoewel Han de Vries een gevierd musicus was als 1e hoboïst van het Concertgebouworkest en diverse muziekprijzen op zijn naam heeft staan zoals twee Edisons voor zijn cd-opnames, stortte de Vries zich na zijn pensionering op de beeldende kunst. Schilderen, tekenen en het creëren van draadobjecten werden zijn grote passie. De draadsculptuurtjes zijn gracieus, lichtvoetig en met humor gemaakt. Naast deze objecten zullen er ook een aantal tekeningen te zien zijn.
Yan Marczewski / olieverf op doek, 100 x 100 cm
Den Bar / Five Pieces, 3, brons, 140 cm
Han de Vries / Travelling with dog, ijzerdraad, 22 x 10 cm / Family, ijzerdraad, 17 x 12 cm
zaterdag 1 september tm zondag 23 september 2018
Grenzeloos tekenen
Deelnemers: Jannie Regnerus, Alexandra Roozen, Caren van Herwaarden, Arno Kramer, Pieter Bijwaard, Marisa Rappard, Hans Bosma, Ronald Noorman, Dineke Blom, Christiaan Kuitwaard, Margo van Berkum, Luuk de Haan, Henk van Gerner, Ton van der Laaken, Geert Voskamp, Marthe Zink, Cathelijn van Goor, Sebastiaan Schlicher, Paul Nassenstein, Hanneke Francken, Theresa Ferket, Lara Wegkamp, Richard Caldicott, Jesús Perea.
Openingswoord door Pieter Bijwaard
Grenzeloos tekenen? Zo’n titel doet vermoeden dat een tekenaar over de vrijheid zou beschikken om het potlood naar alle kanten te laten uitstromen. Maar zo’n titel dekt maar zeer beperkt de lading. Ja, het witte papier is gewillig voor taal en vorm, maar door zijn formaat toch ook meteen begrensd. Binnen die begrenzing van het papierformaat kan echter met een enkele tekenlijn een hele wereld worden opgeroepen die ruimte suggereert. Niet alleen in de conventionele perspectivische, maar bovenal in imaginaire zin. Daar komt bij dat de tekenende hand de kunstenaar de mogelijkheid biedt zijn aandacht niet alleen op het papier te richten, maar zijn gevoelswereld daarbij aan te roepen om vanuit die polariteit te scheppen. Het is ons bekend wanneer een tekenhand een concreet beeld uit de wereld om ons heen op papier tracht weer te geven. Maar hoe gaat het precies in z’n werk als diezelfde tekenhand een lijn zet zonder een concreet onderwerp voor ogen? Met andere woorden, wat gebeurt er precies als het oog zich van de buitenwereld terugtrekt en 180 graden draait. Hier valt de taal stil en ontluikt de verinnerlijking van de kunst. Inderdaad het gebeurt. In werkelijkheid blijft het oog natuurlijk naar buiten gericht, want daar registreert het datgene wat die polariteit voortbrengt. De zienswijze die van buiten naar binnen is gericht en vice versa, maakt van het oog een doorgeefluik dat binnen en buiten met elkaar in verbinding brengt. Wat zich in die zogenaamde binnenwereld afspeelt zou je grenzeloos kunnen noemen. Echter zo gauw er vanuit die grenzeloosheid vorm ontstaat, een product van de verbeelding, dan is daar ook een vorm van begrenzing mee ontstaan. Is dat erg? Die begrenzing lijkt mij onvermijdelijk en zelfs noodzakelijk om die inwendige grenzeloosheid in de vorm te kunnen laten reflecteren.
En dan ligt na gedane arbeid ineens die raadselachtige tekening op tafel, als een expressie, die vanuit een energetisch veld het roer van de kunstenaar voor even uit handen nam. In de Flamencomuziek heet zo’n moment duende. Maar dit terzijde. Hoe grenzeloos is de ruimte die de tekening nu omgeeft en daar tevens een uitdrukking van is?
Nu begint men al gauw een beetje wazig te kijken wanneer je in goed gezelschap iets van dien aard te berde brengt om uitleg te geven aan wat voor jou de schoonheid van kunst inhoud. Scheppen is een spel in polariteit. Een spel dat onbevangen en in zekere mate serieus gespeeld dient te worden.
Volgens de Socratische Methode zouden we onszelf en de ander onophoudelijk vragen moeten stellen om meer begrip te krijgen over wat ons, in dat spel, aan betekenis en inhoud zou kunnen ontglippen. Waar gaat dit kunstwerk over? Wat ligt eraan ten grondslag? Wat behelsde de kunstenaar en hoe zou je de uitstraling van zijn of haar schepping in woorden kunnen omvatten. En waarom trekt het ene kunstwerk me aan of stoot het me af? Maar dan haast ik mij daarbij te zeggen: til er ook weer niet te zwaar aan, maar weeg datgene wat men ziet en voelt en schort uw oordeel op. Kijken, luisteren en voelen zijn belangrijke factoren wanneer het de kunst en het leven betreft. Wij allen geven expressie aan wat ons ten diepste beweegt en wat met ons wezen resoneert. Voor een integere beschouwing van alles en iedereen is een open oog nodig. Een oog dat in staat is om voelend te kijken naar datgene wat uit die innerlijke grenzeloosheid ontspruit. Want daarbinnen bevindt zich de waarnemer die meer ziet dan het oog alleen.
links, geert Voskamp, rechts: Henk van Gerner
zaterdag 2 juni tm zondag 24 juni 2018
Hommage aan Conny van Kasteel
De tweede expositie van dit jaar bij SCHLESSART staat in het teken van een hommage. Een hommage aan Galeriehoudster Conny van Kasteel uit Egmond aan Zee.
Begin 2000 kwam Conny van Kasteel naar Egmond aan Zee na ruim 40 jaar in Italië gewoond en gewerkt te hebben en waar ze getrouwd was met de in Italië bekende beeldhouwer Iginio Balderi. Samen begonnen ze een bijzondere galerie.
‘Haar kunstenaars’ werkten abstract, geometrisch, concreet, constructief of minimalistisch. Hierin lag haar expertise en was zij streng in de leer.
SCHLESSART heeft het genoegen gehad om in de afgelopen 10 jaar diverse malen met haar samen te werken, en tijdens die samenwerking veel van haar geleerd.
Omdat zij om gezondheidsredenen haar galerie niet meer voort kan zetten heeft SCHLESSART besloten samen met een 9 tal internationale kunstenaars uit haar stal haar te eren met een abstract, geometrisch, concreet, constructief en minimalistische tentoonstelling. De kunstenaars zijn: Henk van Gerner, Pieter Bijwaard, Ernst Hesse, Peter Royen, Mauro Staccioli, Umberto Mariani, Anthonie Sas, Sanne Bruggink en Norbert Thomas.
Norbert Thomas, Innenform, 2011, lak op aluminium
Sanne Bruggink, Shimmer XI, 2018
zaterdag 21 april tm zondag 20 mei 2018
Zaterdag 21 april was de opening van deze nieuwe expositie met werk van Ger Lataster, Eugène Brands, Lei Molin, Theo Kuijpers, Jaap Hillenius en Henri Plaat. Hoewel 4 van deze 6 kunstenaars overleden zijn staat hun werk nog steeds in de belangstelling. In het Cobra Museum in Amstelveen is momenteel een groot retrospectief te zien van Eugène Brands.
Er wordt gewerkt aan een grote overzichtstentoonstelling met het werk van Lataster in 2020. Theo Kuijpers is nog springlevend en gaat een half jaar in Sidney, Australië werken waar hij zal exposeren. Kortom bijzonder om het werk van deze kunstenaars, waarvan Lataster en Molin bekend staan als Amsterdamse Limburgers of Lei Molin en Theo Kuijpers die deel uit maakte van de IJmuider Kring, samen te zien zijn.
Jaap Hillenius en Henri Plaat nemen in deze setting ieder een geheel eigen plaats in.
ZATERDAG 7 oktober TM ZONDAG 29 oktober 2017
Maartje Blans
SCHILDERIJEN | RUIMTELIJK WERK
marijtje van der Horst
GEMENGDE TECHNIEKEN
Maartje Blans
Volgde o.a. opleidingen in Amsterdam en New York en woonde en werkte enkele jaren in Beijing. Haar werk bestaat uit materie-schilderijen en installaties waarbij ze speelt met verschillende lagen, schaduw, licht, lijn, ritme en ruimte. Het meeste werk is 2-dimensionaal met reliëf en ruimtewerking. Door de jaren heen heeft zij zich technieken eigengemaakt waarbij zij met een eigengemaakte transparante pasta combinaties maakt van draden, transparante materialen, verf, pigmenten, zand, hout, as, metaal en papier. Deze pasta wordt op verschillende manieren opgebracht en zorgt met bovengenoemde materialen voor een gevarieerde en wisselende schaduwwerking. Soms voegt zij zwarte pigmenten toe of wordt er in het materiaal gekrast en gesneden. De tactiele werking van het materiaal en de gelaagde toepassing daarvan zijn belangrijke elementen in haar werk. Blans wordt geboeid door verval, tijdelijkheid, en de schoonheid van vergankelijkheid, hierbij probeert zij een sfeer te creëren in haar werk die de beschouwer prikkelt en aanspoort om de meerdere lagen in haar werk te ontdekken. www.maartjeblans.nl
marijtje van der Horst
De roots van marijtje van der Horst liggen in de mode. Als Marijke Mulder begon zij ooit met een handgebreide collectie, ‘Marijke Mulder Handknits’. Later als ontwerpster voor bedrijven in binnen- en buitenland maakte zij furore en was zij regelmatig te zien in de grote modebladeren. Naast het ontwerpen volgden er docentschappen aan diverse Hogescholen voor de Kunsten en een creatief directeurschap aan het Nederlands Mode Instituut te Amsterdam. In 2006 is zij gestopt als modeontwerpster. Na het overlijden van haar echtgenoot in 2007 publiceerde zij 3 boeken waarin zij schrijvend, schilderend en fotograferend grip probeert te krijgen op hetgeen haar is overkomen. Dit alles resulteert uiteindelijk in 99 ontmoetingen rencontres. Een groot deel van de 99 ontmoetingen zijn geëxposeerd, het overige deel zal te zien zijn via een videopresentatie. www.marijtjevanderhorst.nl
Maartje Blans / Landscape / 2016 / gemengde techniek / 80 x 80 cm
marijtje van der Horst / Verborgen Licht / 2017 / gem. techniek / A3
ZATERDAG 26 augustus TM ZONDAG 24 september 2017
Berend W. Bodenkamp
RUIMTELIJK WERK
Ans Tellegen
SCHILDERIJEN, TEKENINGEN, COLLAGES
Berend Bodenkamp ‘Wat aan het oog wordt verklaard, verlangt geen nadere uitleg’.
‘Het bekijken van een schilderij, tekening of beeld vraagt tijd. Die tijd en moeite moet de beschouwer nemen, wil hij er werkelijk in doordringen en de bedoeling ervan ervaren.’ Dit bovenstaande stukje tekst geldt voor het werk van Bodenkamp maar uiteindelijk ook voor het werk van Tellegen. Hoewel beide kunstenaars inspiratie vinden in de natuur hebben zij beiden een verschillende perceptie van het landschap. Voor Bodenkamp is de natuur een aanleiding tot iets, een fragment hieruit wordt dermate geordend en ontdaan van alle ballast dat een minimale vorm ontstaat hierbij gebruik makend van materialen zoals zink, kwartsiet, leisteen of zelfs draden. Lineaire lijnen en structuren zijn favoriet in zijn ruimtelijk werk waarbij gezocht wordt naar een samenhang tussen natuur en kunst.
Ans Tellegen ‘Het land, het licht, de schaduw, verticale en horizontale elementen die een grafisch fragment toevoegen, vormen de oorsprong van het werk’.
De oorsprong van haar werk ligt zoals reeds gezegd ook in de natuur waarbij verticale en horizontale elementen een rol spelen. Deze elementen voegen een grafisch element toe en vormen de oorsprong van haar werk. “Een ongebruikelijk standpunt leidt in mijn werk tot een eigenzinnige beeldvorming en taalgebruik, en uiteindelijk een reflectie van de waarneming. De manier van werken met steeds nieuwe lagen, waarin zo op het eerste gezicht weinig kleur zit, geeft een enorme diepte en een verassend perspectief. Kleuren zitten verborgen achter de lagen en komen op onvoorspelbare momenten naar voren. Stilte en beweging spreken hun eigen taal. Uiteindelijk is het werk niet meer afhankelijk van zijn oorsprong, maar spreekt het voor zichzelf”.
Berend W. Bodenkamp / Fragmenten, serie / zink en kwartsiet / 171 x 0,9 x 2,5 cm
Ans Tellegen / Eindeloos begrensd / 2008 / olieverf op doek / 100 × 100 cm
14 juli tm 6 augustus 2017
Zomer aan de Roosloot
werken van 10 kunstenaars bij SCHLESSART
Vanuit de overtuiging dat er behoefte is aan een vernieuwend en aanvullende cultureel aanbod in Bergen e.o. heeft Stichting De Vier Gebroeders in 2016 ZOMER AAN DE ROOSLOOT ontwikkeld.
Het nieuwe initiatief werd enthousiast ontvangen en smaakte naar meer. Daarom nu een tweede editie.
Gedurende vier weekenden was een verscheidenheid aan kunstdisciplines te zien die bovendien in wisselende samenstellingen worden getoond.
DEELNEMENDE KUNSTENAARS
Ingrid Greijn, Frank Halmans, Carlijn Mens, Anuka(Anna Mul), Pé Okx, PolakVanBekkum en Edmond Steinbusch
ZATERDAG 27 MEI TM ZONDAG 25 JUNI 2017
Friederike Linssen
SCHILDERIJEN | LITHO’S
The colour White
Friederike Linssen (1953) studeerde af aan de vrije afdeling van de ABK Minerva te Groningen. Zij heeft haar atelier in Berlijn-Kreuzberg, waar zij ook lithografeert in de Druckwerkstatt van het voormalige kunstenaarshuis Bethaniën.
In haar recente werk onderzoekt Friederike Linssen middels witte olieverf op ongebleekt katoen het subtiele, kwetsbare evenwicht in de natuur. Vanuit stilte en intuïtief waarnemen tekent, schildert en lithografeert zij op zoek naar de essentie. De vormen die ontstaan zijn monochroom, simpel en organisch van structuur. De doeken worden net als haar litho’s op zichzelf staand gepresenteerd of in een sequentie van meerdere werken. www.friederikelinssen.com
Friederike Linssen’s werken zijn op nationale en internationale tentoonstellingen gepresenteerd, zoals in de Folkingestraat Synagoge, Groningen 1998, Maison Heinrich Heine, Paris 1999, Kunstforum FFFZ Düsseldorf, 2014, en 2015/ 2016/2017 in Berlijn tijdens het Kunstfestival 48 Stunden Neukölln.
Friederike Linssen / Zonder titel / 2017 / tweeluik, olieverf op doek / 104 × 60 cm en 104 × 150 cm
Friederike Linssen / Zonder titel / 2017 / olieverf op doek / 133 x 104 cm
ZATERDAG 22 APRIL TM ZONDAG 21 MEI 2017
Rudy Lanjouw
SCHILDERIJEN | WERK OP PAPIER
‘What is he building in there’, (Tom Waits)
Het werk van Rudy Lanjouw (Assen) kenmerkt zich door een opeenvolging van verschillende stadia, waarbij in het allereerste begin de werkelijkheid wel een rol speelde in de vorm van herkenbare vooral mensachtige figuren. Later zal hij het herkenbare loslaten en zich een meer abstracte manier van schilderen eigen maken met een herkenbare vormentaal. De jaren negentig worden gekenmerkt door een fascinatie voor archeologische vondsten, landkaarten, geografische aanduidingen en materie schilderen. Gebruik van zand en marmergruis gemengd met verf in lagen opgebracht doen o.a. denken aan de werken van Tapiès. Een periode van tekenachtige elementen in zijn werk wisselt zich af met op collages lijkende schilderijen, maar de gelaagdheid in zijn werk blijft de constante.
Als hij rond 2005 een nieuw groot atelier betrekt ontstaan er monumentale doeken geschilderd met grote gebaren, donker, expressief en gebruikmakend van allerlei gemengde technieken. Hierbij spelen archeologische vondsten gedaan in de omgeving van zijn nieuwe atelier een rol. Bij dit alles hoort echter geen vooropgezet plan maar laat Lanjouw zich leiden door zijn persoonlijke belevingswereld en intuïtie. Zoals hij zelf zegt: ‘Intuïtie is de basis van mijn schilderkunst. Ik ben een gevoelsmens en laat mij tijdens het scheppingsproces leiden door het onderbewustzijn. Niets is vooraf bedacht en voordat ik aan een nieuw doek begin, bestaan er in mijn hoofd geen beelden waar ik naartoe werk. Schilderen is een avontuur waarvan de uitkomst nooit op voorhand vastligt. Alles ontstaat associatief. Voordat ik aan een nieuw doek begin, probeer ik zo leeg en vrij mogelijk te zijn. Onbevangenheid is een belangrijke voorwaarde vooraf.’ Het huidige werk van Lanjouw zoals te zien is bij Schlessart bestaat uit een serie schilderijen en werk op papier waarbij de vormen in een ruimte het uitgangspunt zijn. Een observatie van complexe structuren, wat doen deze met de ruimte? Steeds weer nieuwe invalshoeken, een twee-dimensionaal vlak waarbij het oog toch naar binnen getrokken wordt. Composities waarbij Rudy Lanjouw zoals hij zelf zei, steeds weer nieuwe ontdekkingen doet.
Het werk van Rudy Lanjouw wordt vertegenwoordigd door diverse galeries in binnen- en buitenland. Diverse publicaties, zie www.rudylanjouw.com
Rudy Lanjouw / gemengde techniek op doek /
35 x 40 cm
ZATERDAG 1 OKTOBER TM ZONDAG 30 OKTOBER 2016
George Meertens
Na zijn opleiding aan de Akademie St. Joost in Breda (1981) schilderde Meertens aanvankelijk realistische stadstaferelen waarbij hij zelfgemaakte foto’s als uitgangspunt nam. In de jaren negentig experimenteerde hij met de nieuwe media zoals computer en beeldscherm. Ondanks succes met dit werk voelde hij zich op een gegeven moment op dood spoor zitten. Meertens volgde een opleiding vaktherapie en is sinds 2007 werkzaam in een psychiatrisch centrum als beeldend therapeut.
Na jaren van bezinning en onderzoek kwam hij tot de conclusie dat het katholiek geloof uit zijn jonge jaren en spiritualiteit toch een basis zijn voor hoe hij zich in het leven voelt staan. Hij nam het schilderen weer op en maakte een nieuw begin, figuratie maakte plaats voor abstractie, geen voor opgezet plan meer maar een schilderproces wat al doende ontstaat. Intuïtief, waarbij kleur in al zijn nuances belangrijk is, de ene keer vibrerend en licht de andere keer donker en ingetogen. Zijn schilderijen nodigen uit tot kijken, tot observeren, waarbij men zich verliest in beeld en tijd. Laag over laag is de verf aangebracht waarbij het typisch schilderkunstige zoals penseelstreken, het wegkrabben of wegschuren van de verf een beeld doet ontstaat waarin men kan verdwijnen.
In de afgelopen jaren is het schilderen verworden tot het weergeven van een innerlijke ervaring, waarbij introspectie, verlossing en loutering begrippen zijn die niet alleen voor zijn persoonlijke leven maar ook voor zijn kunst actueel en relevant zijn.
Naast zijn schilderijen is er ook werk op papier, het is uiterst eenvoudig en teruggebracht tot een simpel beeld maar met grote trefzekerheid aangebracht.
George Meertens / Rijke Uren I / 2016 / olieverf op doek / 160 x 80 cm
George Meertens / Ontvankelijk Lichaam /2016 /olieverf op doek /80 x 90 cm
Zaterdag 27 augustus tm zondag 25 september 2016
Christiaan Kuitwaard
SCHILDERIJEN
De schilderijen van Christiaan Kuitwaard laten zich het best omschrijven als stil en sober werk waarbij de wit, zwart en grijs tinten overheersen. Niet voor niets dat zijn werk te zien was in de door Joost Zwagerman samengestelde tentoonstelling, Silence out Loud afgelopen 2015/2016 in Museum Kranenburgh te Bergen NH.
Kuitwaard heeft in de loop der jaren een eigen herkenbare stijl ontwikkeld waarbij landschap, interieur en stilleven een hoofdrol spelen. In deze onderwerpen staat schaduw centraal. Vaak begint het met een paar tekeningen van iets wat hij gezien heeft, maar het kunnen ook foto’s of dia’s zijn die dan als uitgangspunt dienen voor het te schilderen werk. Als het beeld te realistisch uitvalt ontdoet hij het beetje bij beetje van al het overbodige tot het alleen nog zijn essentie weergeeft. Hierbij speelt zijn fascinatie voor de grens van het zichtbare en het onzichtbare een grote rol. Contouren vervagen, het beeld verdwijnt bijna in de ruimte waardoor het lijkt alsof de tijd stilstaat.
In zijn serie White box paintings schildert Kuitwaard alledaagse voorwerpen zoals kop en schotel, glaswerk en verschillende objecten in een open witte kist geplaatst. Het zijn kleine werkjes met een eenvoudige compositie die echter door vakmanschap en materiaalbeheersing evenwichtig en strak zijn maar ook ijl en stil.
Christiaan Kuitwaard (Sneek) kreeg zijn opleiding aan de Academie Minerva te Groningen en de Hogeschool voor de Kunsten te Kampen. Hij exposeerde afgelopen jaren o.a. in het Fries Museum te Leeuwarden, Museum Belvédère te Heereveen, Art Amsterdam, Light Cube Gallery, België, Galerie Franzis Engels, Amsterdam.
Kuitwaard maakt deel uit van Artes Foundation. Zijn werk is opgenomen in de collecties van: Museum Belvédère, Fries Museum, Vu Ziekenhuis Amsterdam, Friesland Bank, AFI-collectie, Ottema Kingma Stichting en Part. collecties.
Christiaan Kuitwaard / 2012 / krijttekening / 100 x 100 cm
Christiaan Kuitwaard / Vlieland / 2014 / olieverf op doek / 62,5 x 60 cm
Zaterdag 28 mei tm zondag 3 juli 2016
Peter van Drumpt
AQUAREL | GEMENGDE TECHNIEK
Peter van Drumpt, geboren Limburger, woont en werkt in Amsterdam.
Hij kreeg zijn opleiding aan het Hoger Instituut voor Architectuur en Toegepaste Kunsten in Hasselt België, en daarna de Rietveld Akademie te Amsterdam.
De kern van zijn werk ligt bij het landschap, met name het Hollandse landschap, wat als het ware door hem ontleed wordt in elementaire vormen en structuren. Zoals hij zelf aangeeft gaat het hem om de verbeelding van de ruimtelijke ervaring die een landschap bij hem oproept. De dynamiek, de strakke opbouw, maar ook de verstilling en lichtval wil hij blootleggen.
Niet alleen visuele waarnemingen, maar ook de subjectieve beleving van het landschap spelen hierbij een rol. Dit alles komt tot uiting in het lijnenspel, de kleurvlakken en ruimtelijke beleving die hij op het papier weet vast te leggen.
Soms overheersen dynamiek en onrust, soms meer meditatieve waarnemingen.
Zijn werk is opgenomen in o.a. de collectie van het Museum Schiedam, en diverse bedrijfscollecties.
Peter van Drumpt / Wolkbreuk, 2014, gem. techn.
100 x 80 cm
Peter van Drumpt / Geen titel, aquarel, 1988 61 x 45 cm
Zaterdag 23 april tm zondag 22 mei 2016
Herbert Nouwens
BEELDEN | SCHILDERIJEN | TEKENINGEN
Na zijn opleiding aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag, de Stadsacademie en de Jan van Eyckacademie te Maastricht sloot Nouwens in 1977 zijn opleiding af met de Henriëtte Hustinkxs prijs voor meest veel belovende student. Er volgde nog workshops bij Anthony Caro in Engeland, Shinkichi Tajiri in Maastricht en Tim Scott in Berlijn. Gedurende de volgende jaren ontwikkelde Nouwens zich van figuratief beeldhouwer tot abstract beeldhouwer die het grote werk niet schuwde, hierbij was staal zijn favoriete materiaal hetgeen hij vaak bij scheepswerven op de kop tikte.
Eind jaren tachtig kwam Nouwens in Amsterdam terecht waar hij een werkplek vond op het Westergasfabriek terrein. Hier ontstonden grote stalen beelden die lastig onder te brengen zijn qua stijl, niet constructivistisch of minimalistisch, hoewel ze wel naar minimalisme neigen, vaak ingegeven door het materiaal zelf zoals bv. ’n ingedeukte scheepswand. Toen het Westergasterrein een park werd en de gebouwen een culturele bestemming kregen verhuisde Nouwens naar Slochteren waar hij ging wonen en werken in een oude melkfabriek. Tot op de dag van vandaag smeed, knipt, last en snijdt hij hier staal en vormt het om tot grote en kleine sculpturen. De laatste jaren werkt hij ook met RVS en steen. Dit was o.a. te zien in 2014 op het terrein van de Westergasfabriek met zijn expositie
Angels’ Share.
Wat echter minder bekend is, is dat deze beeldhouwer ook schildert en tekent. Schlessart heeft daarom het initiatief genomen om deze kant van de beeldhouwer te laten zien in combinatie met zijn beelden. Wellicht een interessante combinatie.
Herbert Nouwens / A333, 2016, gesmeed staal
37 x 39 x 40 cm
Herbert Nouwens / zonder titel, 2016, acryl op doek, 90 x 70 cm
woensdag 14 oktober 2015
Opening buiteninstallaties Winners Of Last Year
In samenwerking met het bestuur van de Kunst10daagse exposeren de WOLY kunstenaars (Winners Of Last Year) rondom de boerderij met speciaal voor deze Kunst10daagse gemaakte buiteninstallaties.
De winnaars zijn: Simone Prothmann en Siegfried Krüger 1e, Jeroen Huisman, 2 en als 3e Stichting Artless uit Amsterdam.
Krüger Prothmann / Front of Horizon,
Hommage to Jan and Andrej / Houten muur, drie banken,
lijsten, foto's, spiegels, glas / 2,8m x 9,0 m
Zondag 3 oktober tm zondag 25 oktober 2015
Eric de Nie
Schilderijen en aquarellen
Kleur, klank, muziek, ritme, ruimte, abstract...
Allemaal woorden die een rol spelen en van toepassing zijn op het werk van Eric de Nie.
Komend vanuit de figuratieve traditie, want zo opgeleid aan de Gerrit Rietveld Academie in
de jaren zestig, heeft de Nie een hele weg afgelegd. Via super realistisch werk hetgeen hij
trouwens tot in de puntjes beheerste, kwam hij bij diaprojecties terecht waarbij hij
schilderde naar waarneming. Hiervoor gebruikte hij kleine kleurvlekjes die haast
pointillistisch aandeden. Later ontstonden er werken met schaduwvlekken en kleurvlakken
á la Rotkho. De Nie kwam steeds losser van de werkelijkheid. Veel geëxperimenteer met
als gevolg steeds abstracter werk waarbij op een gegeven moment de verfkwast verdween
en plaats maakte voor kleine plastic flaconnetjes met een tuitje. In de jaren negentig
begon hij met zijn druiptechnieken, waarbij kleur, ritme en ruimte onderzocht werden.
Net zoals menig kunstenaar had de Nie ook inspiratiebronnen, Mondriaan vanwege zijn
zoektocht naar de heldere vorm, Monet vanwege zijn fenomenale kleurgebruik. Maar ook
moderne muziek, zoals composities van bv. de Roemeen Ligeti, of de Amerikaan Morton
Feldman spelen een belangrijke rol in zijn werk. In 2000 schilderde de Nie in een
performance in de Beurs van Berlage zijn werk ‘Ostinato’, tijdens een uitvoering van
‘Canto Ostinato’ van Simeon ten Holt door 4 pianisten.
De ‘lijn’ in het werk van Eric de Nie is belangrijk, ze vormt zich als het ware zelf. De verf
op de rand van het schilderij aangebracht, loopt door de zwaartekracht naar beneden,
waarbij de lijnen wisselen van vorm, kleur en intensiteit, al naar gelang de verf dikker of
meer verdund is. Hierbij gaat de Nie als een dirigent te werk, hij stuurt zijn lijnen door het
schilderij om te draaien of op z’n kant te zetten afhankelijk van de structuur die hij wilt
verkrijgen. Zo ontstaat er van lieverlee ruimte en diepte in het schilderij. Maar de Nie laat
zich hierbij ook verrassen door het onverwachte.
Eric de Nie / 2014_Aq4 / aquarel op papier/ 31 x 41 cm
Eric de Nie / 2011_A8 / roze / aquarel op papier /
56 x 76 cm
Zondag 30 augustus tm zondag 27 september 2015
Hans Ensink op Kemna
RE-COLLECTIONS
Statement
De rol van de schilderkunst op dit moment is m.i. niet om d.m.v. steeds spectaculairder ogende werken te proberen de concurrentie aan te gaan met de nieuwe media. Veel interessanter is het om in te steken op klein en persoonlijk werk.
Met de recente kunstgeschiedenis als uitgangspunt te onderzoeken waar de ruimte ligt en voort te borduren op eerder begonnen ontwikkelingen. De acceptatie van die positie van de schilderkunst geeft mij de vrijheid en ruimte mijn werk verder te ontwikkelen.
Mijn directe omgeving is een belangrijke inspiratiebron in mijn werk. Architectuur, de inkleding van de ruimte, dingen op straat, maar ook en niet in de laatste plaats werk van andere kunstenaars. Van de dingen die mij aanspreken maak ik notities, leg ik vast in schetsblokjes of worden gefotografeerd en opgeslagen in mijn archief. Uit deze notities ontstaan de schilderijen en installaties die ik in de afgelopen jaren gemaakt heb.
Ik probeer in mijn werk de vormen die zich aandienen en die mij intrigeren zo kernachtig mogelijk vast te leggen. Dit vormt de basis van mijn schilderijen die vervolgens laag voor laag worden opgebouwd totdat de gewenste intensiteit is bereikt. Het plan van aanpak zou je conceptueel kunnen noemen. Aan de basis van mijn werk staat altijd een idee. Wat mij bezig houd zijn de formele kanten van het schilderen t.o.v. de subjectieve beleving ervan. De impact die kleur heeft t.o.v. de gekozen vormen. De onderlinge verhoudingen die hierdoor worden bepaald.
Een belangrijk onderwerp in mijn werk is hoe de ene vorm zich verhoudt tot de andere. Ooit had Markus Lüpertz het over “Die Zwischenraumgespenster”. Daar doelde hij mee op het typische schilderprobleem dat de ene vorm ongevraagd de andere oproept. De complexiteit van dit gegeven probeer ik te visualiseren door de hiërarchische verschillen in het beeld te neutraliseren op basis van het zoeken naar de juiste verhoudingen tussen ruimte, vorm en maat.
De positie van de schilderkunst is de afgelopen 25 jaar veranderd. De nieuwe media zijn als drager van betekenis een steeds belangrijker rol gaan spelen waardoor de positie van de schilderkunst veranderde en meer aan de zijlijn kwam te staan. Daardoor werd het nodig als schilder je positie te herdefiniëren. Op die plek, vaak buiten de schijnwerpers van de actualiteit, ontstaat de ruimte om in alle rust verder te werken aan het oeuvre, om onderzoek te doen en om voort te borduren op eerdere ontwikkelingen. Niet meer in de grote sprongen van de avant-gardistische voorbeelden maar in kleine stapjes, in de nuance.
Hans Ensink op Kemna
Juli 2015
Hans Ensink op Kemna / Re-Collection 07-01 / olieverf op doek / 116 x 91 cm / 2015
Hans Ensink op Kemna / Re-Collection 07-02 / olieverf op doek / 35 x 30 cm / 2015
Zaterdag 27 juni tm zondag 9 augustus 2015
Theo Eissens en
Vera Louise Scheerlink
ZEIT RAUM
In de omgeving van Berlijn staan nog talloze gebouwen die hun bestemming kwijt zijn geraakt en aan hun lot overgelaten worden.
Zo ook in het zuidwesten van Berlijn in de staat Brandenburg. Hier bevindt zich Beelitz Heilstätten, een complex ziekenhuizen, gebouwd in 1904 als sanatorium voor tbc-patiënten afkomstig uit de Duitse hoofdstad. Tijdens de 1e en 2e wereldoorlog werd het complex gebruikt als militair hospitaal voor de Duitsers en na de oorlog tot in 1994 werden de gebouwen bevolkt door Russische militairen.
In de ruimtes van Beelitz Heilstätten hebben de kunstenaars Theo Eissens en Vera Louise Scheerlink hun foto’s gemaakt die uiteindelijk hebben geleid tot het maken van de tentoonstelling met de titel ‘Zeit Raum’.
Theo Eissens fotografeerde eerder in Berlijn en omgeving op plaatsen met een duidelijke historische achtergrond en heeft deze foto’s gebruikt voor zijn schilderijen. Hij weet als geen ander eigen fotomateriaal te combineren met schilderkunst; kleuren pur sang geleid in vlakken en banen.
Zo heeft hij een aantal panelen vervaardigd met afbeeldingen van de Glienicker Brücke, de brug op de grens van West-Berlijn en de Duitse Democratische Republiek, ook wel bekend als de brug waar westerse en oostblok-spionnen in de Koude Oorlog met elkaar werden uitgewisseld.
Andere onderwerpen met een geschiedenis zijn:
Hohenschönhausen, een voormalig Stasi gevangenis (heropend in 1995 als museum), het verlaten olympisch dorp in Dallgow-Döberitz gebouwd t.b.v. de zomerspelen van 1936.
Ook het complex Prora op het eiland Rügen in de Oostzee heeft voor zijn werk model gestaan. Dit gebouwencomplex was bestemd voor arbeiders als vakantieoord tijdens het Naziregime maar is als zodanig nooit in gebruik genomen. Het heeft lange tijd leeg gestaan. Inmiddels zijn de gebouwen weer voor een groot deel in gebruik genomen.
Uitgangspunt voor Vera Louise Scheerlink zijn niet de gebouwen zelf van Beelitz Heilstätten, maar juist de intensieve menselijke activiteit die daar ooit in heeft plaatsgevonden. Deze bedrijvigheid heeft haar geïnspireerd tot het opnieuw laten bevolken van deze ruimtes.
De op de voorgrond weergegeven vrouwen in eerder werk (Western Muses) hebben nu plaats gemaakt voor vrouwen, dienstbaar aan de medemens, gewend om zich op de achtergrond te stellen. In ‘Sisters of all the World’ zijn hoofdzakelijk historische figuren uit de 19e en 20e eeuw het onderwerp. Een aantal vrouwen werkten tijdens de tweede wereldoorlog voor het Duitse Rode Kruis. De kunstenaar heeft voor haar werk gebruik gemaakt van archiefmateriaal.
Voor de serie “Frau Nachtigall” zijn door haar een aantal fotoportretten gemixt op canvas en deze prints zijn bewerkt met diverse technieken, zoals o.a. olieverf en inkt. Het dubbelportret is een door haar eerder gebruikt thema, zoals eerder te zien is in de serie Young Painters waarin een drietal jeugdportretten van Vincent Van Gogh, Rembrandt van Rijn en Andy Warhol door elkaar worden gebruikt.
Theo Eissens / Beelitz Heilstätten / 2015 / acryl en zeefdruk op canvas / 165 x 110 cm
Vera Louise Scheerlink / Sister A / 2014 / giclee print en aquarel op papier / 70 x 70 cm
Zaterdag 23 mei tm zondag 21 juni 2015
Anna Mes en Gerda Schimmel
Schilderijen en textielobjecten
Anna Mes wordt eind van de maand 80. Ooit opgeleid aan de Gerrit Rietveld Academie richting Textiele vormgeving, schildert zij al haar hele leven. Anna is bijzonder, en ’n authentiek mens. Als eerbetoon aan haar heeft SCHLESSART haar uitgenodigd voor een expositie, waarbij zij kunstenares en goede vriendin Gerda Schimmel heeft gevraagd samen met haar te exposeren.
Het werk van Anna Mes valt op door kleur en de abstracte vormgeving. In eerste instantie lijkt het chaos maar bij nadere beschouwing ziet men een ordening van kleurvlakken, inkervingen, textiele lapjes en lijnen die met elkaar in verbinding staan. Op deze manier ontstaat er een evenwicht in vorm, kleur en ruimte. Ordening is belangrijk voor Anna Mes om de af en toe opstekende chaos in haar hoofd de baas te blijven. Onrust, energie, verdriet: het zijn allemaal gemoedstoestanden die haar aansturen tot schilderen. Hierbij speelt het landschap in de buurt van Camperduin, de duinen, de zee en de Noord-Hollandse polder een belangrijke rol. Haar grote doeken zijn expressief van kleur, terwijl het kleine werk introvert is en subtiel, met een haar zo eigen kenmerkende beeldtaal. De doeken die ze maakt zijn haar leven, ze geven weer wat er in haar omgaat.
Gerda Schimmel vormt met haar driedimensionale werk een mooie tegenhanger. Haar textielsculpturen kunnen kleurrijk zijn als zij de gebruikte lappen waarmee de persen van een drukkerij schoongemaakt worden gebruikt. Dan kan er een cirkel ontstaan geregen uit textielstroken in ontelbare kleuren blauw, een menselijke iris voorstellend, als symbool voor haar kijk op de wereld, beschouwend.
Maar kleur kan ook ontbreken: grote witte stugge zeilen kan zij op ingenieuze wijze omtoveren tot indrukwekkende installaties. Uit perkament ontstaat de figuur van Icarus. Al deze sculpturen laten zien hoe zij het materiaal weet te vormen naar haar verbeelding. Soms wordt een vooropgezet plan anders omdat het materiaal haar een andere kant op dwingt waarbij ze het experiment niet schuwt.
Gerda Schimmel vindt haar inspiratie in onder meer de kunsthistorie, mythologie, muziek en natuur zoals haar’ Into the Forest’ serie.
Deze recente kleine werken zijn gemaakt van naturel schilderlinnen en geregen met tapijtgaren en vormen in hun eenvoud een mooi contrast met het kleurige werk van Anna Mes.
Anna Mes / 2015 / gemengde techniek / 15 x 15 cm
Gerda Schimmel / 2015 / linnen, tapijtgaren / 23 x 23 x 23 cm
Zaterdag 18 april tm zondag 17 mei 2015
Dirck Nab
nieuwe schilderijen en tekeningen
Tekenaar-schilder-graficus Dirck Nab (1940) is al jarenlang onder de indruk van de zee en het (Noord-Hollandse) duinlandschap. En dat verbaast niemand die zijn schilderijen en tekeningen ziet. Dirck Nab is zo doordrongen van het landschap dat de lijnen van zee en duinen inmiddels op natuurlijke wijze uit zijn handen lijken te stromen.
Dirck Nab heeft bekendheid gekregen door zijn duinlandschappen en stadsimpressies. Een representatieve selectie daarvan is opgenomen in onder meer de collectie van het prentenkabinet van het Rijksmuseum, Amsterdam. Schilderijen van Dirck Nab bevinden zich onder andere in de collectie van het Henriette Polak Museum in Zutphen en vele particuliere collecties.
Dirck Nab houdt van de abstractie die zichtbaar is in de werkelijkheid. Hij tekent in krachtige lijnen met houtskool of krijt, waarbij altijd licht ontstaat tussen het zwart. Zijn werk kenmerkt zich door een duidelijk clair-obscur. De donkere accenten in het vaak glooiende wit bieden de kijker vrijheid voor eigen associaties. De werken met als uitgangspunt de natuur, worden uitgevoerd in gemengde technieken op papier, alsmede in olieverf op grote, soms samengestelde, doeken. De afgelopen twee jaar heeft Dirck Nab zijn schilderkunst verder ontwikkeld waardoor de herkenbare getekende lijn ook in zijn schilderijen zichtbaar is geworden.
‘Je laat alles weg totdat je alleen het gevoel overhoudt’, zegt hij zelf.
Juliette Erkelens was advocaat, maar na een studie aan de foto-academie in Amsterdam, waar zij in 2007 cum laude afstudeerde, is zij nu werkzaam als autonoom fotograaf. Zij gebruikt verschillende fotografische technieken, zowel analoog, digitaal als polaroids. Het zijn vaak sociale vraagstukken die haar bezighouden, gezien vanuit een persoonlijk standpunt. De serie ‘Zee land’ gaat over licht, zee en het land achter de zee. De portrettenserie ‘À la recherche des expectations perdues’ gaat over de verwachtingen die ouders kinderen opleggen, en is geïnspireerd op zeventiende eeuwse kinderportretten. Kinderen op hun mooist, zoals ouders dat wensen. Door te werken met polaroids wil Erkelens komen tot een verstilling die je meeneemt naar de essentie.
Pé Okx heeft voor de Kunst10daagse de woonruimte van de boerderij ingericht als ‘Kijkdoos’. Hierin vertoont hij projecties uit zijn video-installaties. Daarnaast zijn bij SCHLESSART een serie blauwdrukken te zien gebaseerd op stills uit deze installaties. Hij brengt opnieuw de fotografische blauwdruk techniek (cyanotypie) tot leven. Een spel op papier van chemicaliën, licht en tijd. Het resultaat is ’n serie foto’s die tegelijk grafisch en schilderachtig zijn. In iedere afdruk schemeren de penseelstreken van de chemicaliën nog door. Ongepolijste beelden, afgedrukt in Pruisisch blauw.
Dien Jorien Geertsma is kunsthistorica en keramiste. Als kunsthistorica gaat haar interesse vooral uit naar de wisselwerking tussen toegepaste design, autonome kunst en de overgangsgebieden tussen de traditionele kunstdisciplines. Als keramiste is zij steeds op zoek naar tussengebieden, waar interactie plaatsvindt- tussen plat en ruimtelijk, tussen een open en gesloten vorm, en tussen functie en non-functie. Dit is te zien bij haar recente vazen. Die zijn a-symmetrisch, en hoewel driedimensionaal, toch sterk verplat qua vorm. Voorzien van één enkele penseelstreek neigen ze naar Oosterse sferen.
Voor de ‘ontdekking’, zorgt Joost Verburg, een jonge designer uit Rotterdam die zijn opleiding volgde aan de afdeling Industriële Vormgeving te Delft. Zijn ontwerpen zijn innovatief en tijdloos.
Joost Verburg, H-Eye, glas
Juliette Erkelens /
Zee-land / 2013 / foto op aluminium / 60 x 120 cm
Pé Okx / Duikers / 2014 / blauwdruk
Dien Jorien Geertsma / Zonder titel / 2014 / 40 x 40 x 15 cm
Zaterdag 30 augustus tm zondag 28 september 2014
Lynne Leegte
Fotowerken en sculpturen
Voor Lynne Leegte (UK, 1965) zijn 17e eeuwse stillevens een bron van inspiratie waarbij haar fascinatie uitgaat naar een bepaald onderdeel van zo'n stilleven zoals een oud boek of een geschreven brief. Bijvoorbeeld een schilderij van de 17e eeuwse schilder Cornelis Brisé (1622-1670), stond model voor de foto-serie 'Januari, februari'. Een onderdeel hieruit wordt in haar fotowerk tot een nieuw stilleven getransformeerd of wordt een intrigerend sculptuur in albast.
In haar werk speelt licht een hoofdrol, zoals dat ook het geval was bij de Nederlandse schilders van de 17e eeuw. Leegte speelt er als het ware mee en wacht net zo lang totdat de juiste lichtval zich voordoet, hierbij gaat het altijd om daglicht. Zo creëert zij een stille, poëtische wereld. De installatie 'Banquet', speciaal voor deze expositie gemaakt, is hier letterlijk een lichtend voorbeeld van. Glas, water en licht spelen voortdurend een wisselend spel met elkaar.
NLynne Leegte, Quill, 2014, albast, 3 x 29,5 x 4 cm
Lynne Leegte, Asparagus 2014, piezoprint, 30 x 40 cm
Zaterdag 12 juli tm zondag 24 augustus 2014
Yvonne Kracht, Sanne Bruggink en Norbert Thomas
Yvonne Kracht is de vrouwelijke nestor in dit gezelschap. Van haar zijn geometrische objecten te zien, tekeningen op rijstpapier en ’n stalen en glazen buitenbeeld. Bij de geometrische objecten borduurt Kracht voort op eerder gemaakte zeefdrukken waarbij zij zich bezighield met ruimtelijkheid op het platte vlak. Bij deze constructieve vormen gaat Kracht een stap verder en onderzoekt ze het begrip ruimte in relatie tot vorm vanuit het platte vlak. Veel van haar grote driedimensionale werk vindt zijn oorsprong in het vierkant, driehoek of de cirkel. Wat de tekeningen betreft kan men een onderscheid maken tussen die op gevouwen papier waardoor er een zekere mate van drie dimensionaliteit gesuggereerd wordt en de inkttekeningen op rijstpapier waarbij de streng constructivistische vormentaal wordt losgelaten.
Norbert Thomas woont en werkt in Essen, Duitsland. Ook Thomas heeft een fascinatie voor geometrische vormen waarbij het vierkant voor hem het uitgangspunt is. Hieruit vormen zich constructies van lijnen, verhoudingen, getallen en onverwachts toeval die uiteindelijk leiden tot zijn stalen buizen objecten. De beelden nemen als het ware bezit van de ruimte zonder de ruimte in beslag te nemen en zijn speels en krachtig tegelijk. Thomas maakt gebruik van het geplande toeval zoals hij het zelf noemt. Bezig met een vierkant of de rasters van een vierkant kunnen er toevalligerwijs nieuwe structuren ontstaan die oneindige mogelijkheden in zich dragen.
Sanne Bruggink woont en werkt in Amsterdam. Ook Sanne wil ruimtelijkheid suggereren op een plat vlak, en wel met minimale middelen. Haar schilderijen, vaak in serie gemaakt, bestaan uit abstracte kleurvlakken die zijn opgebouwd uit geometrische motieven. Door de motieven te verschuiven ontstaat steeds een ander patroon. Afhankelijk van kleur, vorm of positie springen ze meer of minder in het oog en ontstaat er diepte. Althans zo lijkt het, want in wezen is ieder motief even sterk, even vlak en ruimtelijk tegelijk. Dit geeft een gevoel van af en toe niet goed weten wat men nu eigenlijk ziet en maakt dat het werk iets mysterieus heeft. De werken zijn zelden vierkant of rechthoekig maar volgen de vorm van de motieven en zijn opgebouwd uit een dibond of tegenwoordig ook MDF onderlaag met daarop een dikke laag hoogglanzende giethars en vervolgens enkele vlakken matte acrylverf.
Yvonne Kracht, Zonder titel, inkt op rijstpapier, 1982, 98 x 69 cm
Norbert Thomas, Objekt- gelb, 2005, lak op kunststof, 88 x 161 cm
Sanne Bruggink, Blokserie II, 2013, paint and resin on dibond, 65 x 65 cm
Zaterdag 31 mei t/m zondag 29 juni 2014
Kees Bierman, Cornelius Rogge en Geert Voskamp
KRIJGSGEWOEL
Kees Bierman
Wat het werk van Kees Bierman betreft schreef hij het volgende: ‘Ongrijpbare krachten proberen de samenleving naar hun hand te zetten al manipulerend wat niet zelden tot gewapende conflicten leidt. Ik doe daar niet letterlijk verslag van. Maar als de strijd voorbij is en de restanten getuigen, plaats ik de beelden in een metaforische context.
Zo maakt een financiële crisis slachtoffers en wordt de samenleving frontlijn. Ik refereer aan beelden die het gevolg zijn van krijgshandelingen, maar zoek naar de abstractie om het verhalende te vermijden’.
Van Kees Bierman zijn er draadobjecten en collages te zien
In 2011 ontving Bierman de Vishal Kunstprijs in Haarlem voor zijn hele oeuvre. Hij woont en werkt in Haarlem.
Cornelius Rogge
De aquarellen van Cornelius Rogge vormen een parallel met zijn ruimtelijke werk. In dit geval is dat ‘Krijgsgewoel’ uit 2005. Onder deze naam had Rogge een expositie in het Legermuseum te Delft. Groot geschut, skeletachtige figuurtjes laten een strijd zien op leven en dood. Opvallend is dat de kanonnen vaak naar de grond gericht zijn. Welke oorlog wordt er precies gestreden? We weten het niet. Mogelijk zijn het taferelen van een innerlijke strijd. Van woede en agressie ook, van persoonlijk verlies. Van een strijd die niet gewonnen kan worden, zoals Richard Bionda e.a. schreef in, Notities van onderweg, Cornelius Rogge.
In 1986 kreeg Cornelius Rogge de prestigieuze David Röel-prijs uitgereikt tegelijk met Carel Visser. Zijn werk is opgenomen in o.a. Kröller-Müller Museum, Stedelijk Museum Amsterdam, Museum Beelden aan Zee en Gemeente Museum Den Haag.
Rogge woont en werkt in Hall (Gld) en heeft ook nog een atelier in Amsterdam.
Geert Voskamp
Geert Voskamp is beeldend kunstenaar en theatermaker.
In 2009 – 2010 maakte Voskamp op tekst van Cornelius Rogge de tekeningen voor het boek, 'Oorlog bij ’t Ontbijt'. Een volgens Voskamp science-fiction achtige tekst, waarin de oorlog gebruikt wordt als metafoor voor de ontwikkeling van Rogges kunstenaarschap. Een verhaal waarin gebeurtenissen, gedachten, ideeën, wetenschappelijke theorieën, poëtische beschrijvingen, spannende jongensboeken, theosofisch gedachtengoed van de schrijver en ook nog Kafka elkaar afwisselen.
Het uiteindelijke resultaat was een plaatjesboek met in elkaar overvloeiende tekeningen als een filmbeeld, maar ook rustpunten en film stills.
Voor deze expositie heeft Geert Voskamp een aantal grote tekeningen gemaakt, benauwend en vol, die het Krijgsgewoel meer dan goed weergeven. De kleine tekeningen zijn een min of meer journalistieke weergave van oorlogssituaties in de wereld.
Geert Voskamp woont en werkt in Dieren.
Cornelius Rogge, krijgsgewoel, 2010, brons
Kees Bierman,Picardisch landschap, 2012, collage,
40 x 40 cm
Geert Voskamp, Slagveld (fragment), penseeltekening in O.I. inkt, 2014, 110 x 220 cm
Zaterdag 19 april t/m zondag 25 mei 2014
Ploos van Amstel
schilderijen, collages, werk op papier
Met de expositie van Jaap Ploos van Amstel opent het nieuwe seizoen bij SCHLESSART. Werk van een zeer veelzijdig kunstenaar met een respectabele staat van dienst. Hoewel men Ploos van Amstel zou kunnen zien als een klassiek schilder, bij wie thema’s als landschappen en stillevens veelvuldig voorkomen, kan men hem niet expliciet klassiek noemen. Daarvoor beweegt hij zich teveel tussen abstractie en figuratie, en zijn vorm en kleur te belangrijk, maar misschien nog belangrijker, zijn persoonlijke ervaring en emotie bij het zien van een landschap of een onderwerp dat hem treft.
Veel van zijn werk ontstaat tijdens zijn diverse reizen, geschetst op papier met houtskool. Later in het atelier worden deze schetsen uitgewerkt waarbij de waargenomen werkelijkheid niet persé aan de realiteit hoeft te voldoen. Zo ontstaat er een nieuwe werkelijkheid, zoals Jaap die ervaren heeft en zoals hij hem wenst weer te geven. Dit geldt zeker voor zijn stillevens die tot de meest geabstraheerde werken behoren.
De ‘Portes Charretières’ (poorten) die op de expositie te zien zijn hebben hun oorsprong in de Pyreneeën, ze zijn geheimzinnig en stoer maar hebben ook iets contemplatiefs. De vraag: Wat zou erachter zitten? dient zich al snel aan, maar is voor iedereen verschillend invulbaar. Naast de schetsen die Ploos van Amstel maakt, als geheugensteun voor te maken schilderijen, bestaat zijn kunstenaarschap zeker ook uit tekenen. De tekeningen zijn een zeer belangrijk onderdeel van zijn oeuvre. Zijn tekeningen behoren tot het beste wat een kunstenaar kan scheppen. De serie groenten en vruchten die hier o.a. te zien is geven een prachtig beeld van zijn kunnen.
Werk van Ploos van Amstel is o.a. opgenomen in de collecties van Teylers Museum en Frans Hals Museum te Haarlem, Gemeentemuseum, Den Haag, Rijksscheepvaartmuseum, Amsterdam, Museum Van Bommel Van Dam, Venlo, Museum Henriëtte Polak, Zutphen, Beelden aan Zee, Scheveningen, Museum Het Valkhof, Nijmegen, Rijks Provincie Noord-Holland, en diverse Bedrijfs- particuliere collecties.
Bron: Ploos van Amstel, Frans Duister, 2008, Waanders Drukkers, Zwolle
Ploos van Amstel, Stilleven met golfplaat, oranje fond, 1989, olieverf op doek, 120 x 90 cm
Ploos van Amstel, Porte Charretière, Jaune, 2007, olieverf, 170 x 115 cm
Een Brabantse kunstenaar met een (kleur)rijk en gevarieerd oeuvre. Zijn vele reizen naar o.a. Australië, de VS, Marokko, Egypte, Italië, Frankrijk en IJsland waren inspiratiebronnen voor zijn werk. Maar ook zijn Brabantse roots hebben invloed op zijn werk in de vorm van geometrische vormen die hij waarnam in dakconstructies en kappen van Brabantse boerderijen. Het zijn vormen zoals driehoeken, bogen, ramen, poorten, cirkels en ruit-vormen die steeds weer terugkeren in zijn werk.
Zoals zoveel jonge kunstenaars ontkwam ook Kuijpers niet aan beïnvloeding door derden. Toch komt er een moment dat hij los weet te komen van alle externe invloeden. Gebruik makend van allerlei organische en anorganische materialen creëert hij nieuwe werken waarbij de herinnering aan rituelen en gebruiken van het platte land symbolisch worden weergegeven.
Halverwege de jaren tachtig treedt hij toe tot de groep van de IJmuider Kring. In deze omgeving lukt het hem om heel direct en impulsief te werk te gaan.
Er ontstaan grote schilderijen, waarbij Kuijpers gebruik maakt van allerlei materialen zoals marktkraamzeilen, tafellakens, tentdoeken, oude jurken die hij op witte doeken bevestigt en bewerkt met olieverf, acryl, krijt, of oilstick.
Nog steeds hebben zijn reizen invloed op zijn schilderijen maar er is in de loop der jaren een duidelijk en herkenbaar eigen handschrift ontstaan. Vooral Australië is een onuitputtelijke inspiratiebron gebleken.
Arnhemland
2010, olieverf op doek, 160 x 125 cm
Piazza Armerina
1991, olieverf op doek, 103 x 159 cm
Zaterdag 14 september t/m zondag 6 oktober 2013
Ron Weijers
schilderijen
Met een synergie van meesterlijk subtiel gitaarspel en rauwe smachtende oer-poëzie verzorgt nachtdichter Manuël Schiesser samen met klassiek gitarist Harme Pothof een beknopt optreden tijdens de opening van deze expositie.
SCHLESSART toont het nieuwste werk van Ron Weijers.Een multi-disciplinair kunstenaar die zich naast schilderen ook bezighoudt met fotografie en muziek.
Weijers’ schilderijen zijn abstract en bezitten een eigen, karakteristieke beeldtaal.
Het werk is gelaagd, vaak op hout geschilderd waarbij hij gebruik maakt van een veelvoud aan technieken en materialen zoals collage, acryl, oliepastel, grafiet, opaque en objecten. Zijn gedrevenheid zorgt voor een onvoorstelbaar hoge productie aan schilderijen waarin een voortdurende ontwikkeling valt waar te nemen.
Zijn werk is zijn persoonlijke zoektocht naar balans tussen rust en onrust en zijn ultieme manier om te communiceren met zichzelf en de beschouwer.
Laid-Back series, 2013, mixed media op hout,
90 x 80 cm
Zaterdag 17 augustus t/m zondag 8 september 2013
De wondere wereld van Henri Plaat
Gouaches | collages | film
SCHLESSART toont een greep uit zijn uitgebreide oeuvre: gouaches, tekeningen, collages en film. Het werk van Henri Plaat valt in geen enkele stroming in te delen, het is als het ware een 'éénmans-stroming'. Henri Plaat heeft de halve wereld over gereisd. Zijn inspiratie gevonden in oude schriften en lettertekens, vervallen delen van Oosterse steden, vergeten landschappen, vooroorlogse films en diva’s, tangomuziek en nog veel meer. Het resultaat is zeer divers werk; origineel, absurdistisch, soms met een surrealistische inslag maar altijd met een link naar het verleden.
Abstract Interieur, 2012, gouache, 106 x 66 cm
collage
Zaterdag 6 juli t/m zondag 4 augustus 2013
Meinbert Gozewijn van Soest
TEKENINGEN
‘Naar de Philisteinen’, landschap van de kunstenaar als jonge man
Kech Edwards, Sabin Kech en Philippa Edwards
INSTALLATIES
Kech Edwards, Installaties
Kech Edwards houdt zich bezig met de fragiliteit van het menselijk bestaan. Zij brengen de kwetsbaarheid van het leven tot leven. Tradities van oude technieken worden met hedendaagse voorwerpen verbonden waardoor materialiteit een grote rol speelt in hun werk. Het resultaat is verontrustend vertrouwd. Sabin Kech (CH 1968) en Philippa Edwards (GB 1964) wonen en werken in Amsterdam, Nederland www.kechedwards.blogspot.nl
Meinbert Gozewijn van Soest, tekeningen
“Gaan jullie weer naar de Philisteinen?” Dat vroeg mijn vader als ik met mijn vriendjes Jan en Robert had afgesproken voor onze zwerftochten door de polder en de duinen. We hadden polsstokken van boer Wim gekregen, de overbuurman van Jan aan de Nesdijk. We liepen dwars door de polder richting de Herenweg. Met de polsstokken sprongen we over de sloten. Bij elke bollen-akker speurden we naar kleien pijpjes, en bij de bunker-dorpen naar overblijfselen van de oorlog. Op een keer vonden we in één van de bunkers, onder het hooi, ook een doos vol pornoboekjes. Langs het vliegveld, langs de Philisteinse molen - vandaar het grapje van mijn vader - en dan naar de duinen. In de duinen hielpen we myxomatose-konijnen uit hun lijden te verlossen. We vonden konijnenschedeltjes, en bomscherven, soms kogels, en een echte bom! We waren 11, 12, en de combinatie van landschap, historie en biologie hebben in belangrijke mate mijn leven en werk bepaald." 'Naar de Philisteinen' is een expositie van landschapstekeningen. Het landschap rondom Bergen NH waar Meinbert Gozewijn van Soest als jongen met zijn vrienden heen ging; de Bergermeer-polder, de Philisteinse-polder, de Damlander-polder, de Verbrande Pan, maar ook de Drie Meertjes en de Berenkuil. In juni logeerde Van Soest bij boer Jonker aan de Voert in Bergen. Hiervandaan heeft hij al deze plekken weer bezocht om er tekeningen te maken. Het landschap van de kunstenaar als jonge man. www.maps.google.com/maps?q=philistein
In 1989 studeerde Meinbert Gozewijn van Soest af aan de Rietveldacademie, afdeling Monumentale Vormgeving. Hij had solo-exposities o.a. bij RonMandos gallery, het Virtueel Museum Zuidas, Teylers Museum Haarlem, en op het hoofdkantoor van DSM in Sittard. Verder deed hij mee aan diverse groepsexposities in binnen en buitenland. Het Stedelijk Museum Amsterdam, Nationaal Historisch Museum, Teylers Museum, DSM Art Collection hebben werk van hem in hun collectie. In 2011 presenteerde Van Soest (die zijn voornamen 'Meinbert Gozewijn' gebruikt als kunstenaarsnaam) zijn project "MyFacebook", een serie van ongeveer vijftig portretten van zijn vrienden en bekenden, in het KunstEnHuis in het Westerpark in Amsterdam. Op dit moment werkt Meinbert Gozewijn van Soest aan een serie portretten van verloskundigen en uitvaartondernemers in Amsterdam, getiteld "Midwives & Undertakers". www.meinbert.com
Meinbert Gozewijn van Soest, 2013, het Woud, tekening, Siberisch Krijt
Kech Edwards, Hommage aux Grands-Mères, crochet sculpture wax
Zaterdag 8 juni t/m zondag 30 juni 2013
Carla Kesteloo
Wil van Blokland
Inge Bečka
Saskia Pfaeltzer
DUTCH DREAMS Nederlandse kunstenaars doken onder in Chinese porseleincultuur
“Dutch Dreams” confronteert je met kunstwerken van Europese makelij, maar doortrokken met oosterse energie. Waarom? Omdat vier Nederlandse kunstenaars twee maanden in China waren in het hart van de porseleincultuur. In Jingdezhen, een uur vliegen van Shanghai, om aan die Chinese cultuur te ruiken en te voelen. Vrouwen uit de Nederlandse klei dompelden zich onder in de Chinese klei, vaak onder primitieve omstandigheden. Ze begaven zich onder de porseleinmakers. Nu zijn ze terug, herboren, vervuld van nieuwe impressies en met een kant en klare expositie. Met die insteek tonen zij hun werk.
Werk dat zich kenmerkt door een explosie van energie. Werken die in China gemaakt zijn van het fijnste porselein. Objecten die gelukkig heel zijn overgekomen.
Te zien is een bijna on-westerse beeldtaal. Een taal die spreekt in de vorm van tentoongestelde matgouden vissen en tafels met zilverglinsterende en ovalen parelmoeren vormen. Te zien zijn tere en bloemrijke blobs en wonderlijke vazen; porseleinen wolven, apen en tijgers. Veelkeurig, op terracotta-sokkels, trapeziumvormig.
Inge Becka
Citytray pearl, 2012
Wil van Blokland
Potatoes, 2012
Carla Kesteloo
Juwelen van de Zee, 2012
Saskia Pfaeltzer,
Chinees hoofdkussen, 2012
Zaterdag 20 april t/m zondag 2 juni 2013
Hans Landsaat
schilderijen | werk op papier
Hans Landsaat (1935) en zijn ‘Toenemende Verwondering’
Landschappen, veel landschappen, Landsaat heeft ze gezien in China, Mongolië of Australië, maar ook dichterbij in Zeeland, de Normandische kust of Schotland. Het is het raadselachtige van wat men in een landschap ziet hetgeen hem steeds weer fascineert en probeert vast te leggen. Hij doet dat met de middelen op dat moment voorhanden waardoor hij met een directheid, dat wat hij ziet en ervaart, op papier kan zetten. Zo worden er velen schetsboekjes vol getekend met potlood of penseel. De vele foto’s die hij neemt tijdens zijn reizen kunnen later, terug in zijn atelier, gebruikt worden als bron voor o.a. zijn schilderijen.
Met eenvoudige en soms summiere lijnen geeft Landsaat datgene weer wat hem trof. Hij laat veel weg, maar wij als beschouwer kunnen invullen wat hij weglaat.
Waarom toch al die reizen? Is een vraag die hij zich zelf stelde. ‘Er is geen compleet antwoord op te geven. De confrontatie met een andere omgeving dan die waarin je gewoonlijk rondloopt is niet alleen dat wat het nieuwe interessant maakt. Minstens even positief is dat in het ontstane contrast het ‘eigen’ landschap opnieuw en zeer anders wordt beleefd. Deze spanning houdt je wakker, maakt je vrij’. (bron website Landsaat)
Naast werk op papier en schilderijen heeft Hans Landsaat ook diverse kunstenaarsboeken laten verschijnen, meestal in eigen beheer.
‘Toenemende Verwondering’ is zijn laatste boek en geeft een overzicht van zijn werk vanaf 1952 tot heden. Dit boek zal tijdens de opening van de expositie op 20 april gepresenteerd worden.
Het werk van Hans Landsaat is opgenomen in diverse collecties waaronder die van het Stedelijk Museum van Amsterdam en het Stedelijk Museum van Schiedam, Museum Meermanno Den Haag, Tate Gallery London, en diverse bedrijfscollecties in binnen- en buitenland.
Klik op de foto’s voor een panoramavoorstelling, gemaakt tijdens de opening. fotografie: Arie P. de Ruiter.
Zaterdag 20 oktober t/m zondag 18 november 2012
Lei Molin
collages / werk op papier
Theresa Ferket
tekeningen / schilderijen
Lei Molin (1927-1990), Berg en Terblijt, Limburg
In het werk van Molin kan men drie perioden onderscheiden. De eerste periode (1944-1967) speelt zich af in zijn geboortestreek Limburg. Zijn werk was toen figuratief en expressionistisch van aard met decoratieve elementen. In zijn tweede periode (1968 - 1985), wanneer hij zich in Noord-Holland vestigt, wordt zijn werk minder 'katholiek' barok en meer 'calvinistisch' soberder van aard, waarbij grijze en zwarttinten vaak de hoofdtoon voeren. Hoewel er in de jaren zestig grote ontwikkelingen waren in de kunst, ontwikkelde Molin een eigen abstracte stijl, waarbij hij gebruik maakte van diverse technieken en materialen. Verschillende exposities volgden, waaronder in het Stedelijk Museum en Fodor te Amsterdam en bij Galerie Nouvelles Images in Den Haag.
In 1979 nam Molin zijn intrek in een oude ijsfabriek in de haven van IJmuiden. Hier kwam hij in contact met andere kunstenaars zoals Gerard van den Eerenbeemt, Jon Marten, Theo Kuijpers, Jaap Mooy en Pieter Defesch, ook wel de IJmuider Kring genoemd. Een vruchtbare periode waarin zijn werk subtieler, treffender en persoonlijker werd.
Nadat Molin in 1984 te horen krijgt dat hij aan leukemie lijdt, besluit hij om in Amsterdam verder te werken en wordt dan de vierde Amsterdamse Limburger, naast zijn vrienden Ger Lataster, Jef Diederen en Pieter Defesch.
Deze derde periode kenmerkt zich door reizen naar Sicilië, Spanje en de Ardennen. Deze reizen en zijn interesse voor o.a. de Spaanse literatuur van Borger, Cortazar, Vargas Llosa, Garia Lorca, Marques en Neruda, gaven hem energie en nieuwe inspiratie om te werken. Het werk dat in de laatste jaren ontstaat is krachtig van vorm en kleir, vaak poëtisch maar zeker met een eigen signatuur. Uiteindelijk overlijdt Lei Molin op 10 januari 1990.
zonder titel, collage, 1988
zonder titel, collage, 1987
Therea Ferket (1944), Graauw
Ferket heeft haar opleiding gevolgd aan de Rietveld Academie te Amsterdam en de Koninklijke Academie voor kunst en vormgeving te Den Bosch, waar zij les kreeg van Lei Molin. Na haar afstuderen hielden ze regelmatig contact, tot zijn overlijden in 1990 daar een einde aan maakte. Molin is van grote betekenis geweest voor Ferkets ontwikkeling. Theresa Ferket streeft naar 'het maken van evenwichtige, zuivere, heldere werken'. In haar tekeningen uit zich dat in beheerste 'beelden' met een sterke emotionele geladenheid. In de schilderijen geeft zij haar ideeën weer over het menselijk handelen en hoe zij de posities van mens en wereld ziet in de huidige tijd. De werkelijkheid van het schilderij is echter een andere dan de werkelijkheid om ons heen. Voor Ferket is schilderen en tekenen de ultieme manier om hetgeen zij waarneemt en de emoties die dat oproept te verwerken. Hierbij zijn kleur, compositie en de verhoudingen binnen een doek van groot belang. Zij wil tot een harmonie komen die niet uitsluitend abstract bereikt hoeft te worden, maar ook zeker figuratieve elementen kan bevatten.
Vooral in haar tekeningen zijn soms elementen waar te nemen die een overeenkomst vertonen met het werk van Lei Molin.
Bronnen:
Lei Molin, monografie, Stichting Lei Molin, 1995
Theresa Ferket, Schilderijen 1988 - 1995, St. Michielsgestel, 1995
zonder titel, tekening
zonder titel, olieverf op linnen
drieluik, olieverf op linnen
zaterdag 27 oktober 2012
Presentatie jubileumtijdschrift Ergo
Op zaterdag 27 oktober vond bij SCHLESSART de presentatie plaats van de jubileumuitgave
van het literair tijdschrift ERGO ultimo. Dit tijdschrift staat onder redactie van dichteres
Neeltje Maria Min, Maia Swaanswijk, Pieter Boskma, René Huigen en Edzard Dideric.
De presentatie werd letterlijk luister bijgezet door Dj. Mees, een kleinzoon van Lucebert.
Mees heeft een cd uitgebracht met originele door Lucebert voorgedragen teksten die door
hem zijn geremixd. Deze cd werd recentelijk succesvol gepresenteerd in het Cobra-museum
te Amstelveen.
Ter plekke werd de cd opnieuw live door hem geremixt met nieuwe klanken.
Zaterdag 1 september t/m zondag 30 september 2012
Edzard Dideric
schilderijen
Brecht
tekeningen
Jan van der Woud
objecten in hout
Een bijzondere expositie met werk van drie heel verschillende kunstenaars.
Edzard Dideric, 1950
De recente schilderijen van deze beeldend kunstenaar/auteur/muzikant kunnen gezien worden als een postmoderne benadering van de abstractie. Wat eigenlijk wil zeggen dat ze zowel een formele, als een poëtische betekenis hebben. Het laatste is een eigenschap die kleur en vorm voor de kunstenaar sowieso in zich dragen. In feite wordt elk doek benaderd als een gedicht. Al betreft het hier uiteraard de beeldtaal. Om het simpel te zeggen: het zijn geen specifieke uitspraken, maar er gebeurt wel degelijk van alles in. Zoals een rups op mysterieuze wijze verandert in een vlinder, ontstonden ook deze schilderijen.
Blue Moon, 2011, acryl op doek, 20 x 20 cm
Brecht, 1953-2010
Het oeuvre van Brecht bestaat uit duizenden tekeningen die in loop der jaren samen een oorspronkelijk en uiterst consequent universum opleveren. Van meet af aan staat bij hem, op een vervormde of verwrongen wijze, het menselijk bedrijf centraal. Zonder dat het echt een vrolijke boel wordt, bevatten zijn tekeningen echter wel degelijk de nodige humor. Met de scherpe pen gedoopt in zwarte inkt en toegevoegde transparante kleuren verbeeldt hij, zonder al te sarcastisch te worden, de talloze bizarre en vaak onrechtvaardige intermenselijke verhoudingen.
De slechte dingen, 2005, tekening
Jan van der Woud, 1943
Jan van der Woud woont en werkt in Hoorn. In zijn objecten draagt de, vaak gekleurde, tekstballon de betekenis, en draagt de houten pallet op zijn beurt weer de tekstballon. Zijn kunst gaat dus, los van de zichtbare esthetische aantrekkelijkheid, over het verschijnsel van de draagkracht. In dubbele en/of overgankelijke zin. Dit thema, dat hem al vele jaren fascineert en die telkens weer tot heldere sculpturen en verrassende beeldvondsten leidt, resulteert in een geheel eigen en licht humoristische vormtaal. Waarvoor de beschouwer geen ander woordenboek nodig heeft dan het oog zelf.
2012, houtobject
Zaterdag 30 juni t/m zondag 19 augustus 2012
Siet Zuyderland
Bas Zuyderland
Voor het eerst exposeren vader en zoon samen. Het werk van Siet Zuyderland is niet onbekend in Nederland. Gevangenissen, metro's, bruggen en sluizen waren onderwerpen in zijn oeuvre waarbij ruimtelijkheid, geslotenheid, constructies en kleur een grote rol spelen. Enkele van deze series werden tentoongesteld in het Stedelijk Museum te Amsterdam.
Deze expositie zal zowel vroeg werk laten zien bv. 'Sluizen', maar ook recent werk. Afgelopen maart werd het boek ' Gedroomde Ruimte' gepresenteerd, gemaakt in samenwerking met zijn goede vriend Bernlef. Kleine olieverfwerken op linnen, werk dat meteen vragen oproept, geheimzinnig, in tegenstelling tot de duidelijke, heldere werken van weleer. Een zoektocht naar schoonheid zoals hij zelf aangeeft in zijn boek en wellicht een reactie op de harttransplantatie die hij heeft moeten ondergaan.
Zoon Bas kwam na een regieopleiding aan de Amsterdamse Hoge School voor de Kunsten, in de theaterwereld terecht. Decor-ontwerp, installaties en uiteindelijk regie en tekst voor het Laagland theater dat zowel nationaal als internationaal opereert. Tekenen deed Bas Zuyderland altijd al, maar dit is de eerste keer dat zijn werk aan het publiek getoond wordt.
Siet Zuyderland, Harbor, 2011, olieverf op doek
Bas Zuyderland, z.t., 2011, tekening op papier
ZATERDAG 2 JUNI TM ZONDAG 24 JUNI 2012
Umberto Mariani (Milaan,1936)
Wandobjecten
Mauro Staccioli (Volterra, 1935)
Beelden
Anthonie Sas (Leeuwarden 1940)
Schilderijen
In de serie 'Forme celate' ofwel 'Verborgen vormen' onderzoekt Umberto Mariani eigenlijk een klassiek gegeven uit de beeldende kunst. Door de eeuwen heen ziet men zowel in de beeldhouwkunst als de schilderkunst het gebruik van draperien die het lichaam bedekken, of 'verbergen'. De suggestie van het 'verborgene' roept vragen op. De 'Forme celate' van Mariani geven de suggestie van geplooide stof maar zijn dat niet. Geplooid lood bedekt met een bepaalde verfsoort gemengd met zand roepen deze suggestie van stof op. Verstild en prachtig van vorm zijn de objecten, wat verbergen ze?
De minimalistische beelden van Mauro Staccioli vormen een mooi contrast met het werk van Mariani. Enkele van deze beelden hebben een monumentaal evenbeeld. Het beeld 'Rombo' bv. staat in een stalen uitvoering van 10 x 10 m. in Brussel, 'Rond point de l'Europe' geheten. Deze monumentale beelden maakt hij vaak ter plekke en staan niet alleen in Europa maar bv. ook in California en Korea. Hoewel zijn oudere werk vaak een sociaal-politieke uitstraling had is in de loop der jaren het accent meer komen te liggen op de sociale bindingen tussen mens en omgeving waarbij de natuur een belangrijke rol speelt.
Het werk van de in Bergen woonachtige Anthonie Sas is eigenlijk ook een zoektocht naar het verborgene. In zijn serie 'Hekate' I, II en III, monochrome olieverfen en oliepastels, gebruikt hij een bepaald mengproces van diverse kleuren waarbij op een gegeven moment het verzadigingpunt is bereikt waardoor er sprake is van een schijnbeeld. Deze 'Hekate's' hebben niet 'n bepaalde boven-, zij- of onderkant maar kunnen op iedere kant opgehangen worden. Naast deze werken is er ook vroeger werk (1987) van Sas te zien zoals acryltempera op papier op doek en 'n tekening.
Deze expositie kwam tot stand in samenwerking met Galerie Conny van Kasteel, Egmond aan Zee. www.connyvankasteel.nl
Umberto Mariani, La Forma Celata
Mauro Staccioli, Rombo
Anthonie Sas, Hekate II nr 34
zaterdag 21 april tm zondag 20 mei 2012
Jaap Hillenius (1934 - 1999) Schilder en Graficus
schilderijen en werk op papier
Jaap Hillenius’ grootste wens was ooit het ‘gedroomde schilderij’ te schilderen. Een universeel schilderij dat voor ieder, ongeacht waar men vandaan komt, de essentie van de natuur zou weergeven. Dit streven ging gepaard met een nauwgezette bestudering van de werkelijkheid waarbij de gedragingen van licht, kleur, volume en ritme onder wisselende omstandigheden een belangrijke rol speelden, evenals de kijkrichting van het oog. Zijn onderzoek naar de zuivere waarneming vatte Hillenius samen in dagboeknotities zoals ‘Welke informatie geeft het oog door aan het visuele geheugen en wat is de invloed van het geheugen op het zien’. Via onder andere series van litho’s gemaakt naar tekeningen van een vrouwelijk naaktmodel reconstrueerde hij de verschillende oogbewegingen die hij nodig had bij het vastleggen hiervan. Bestudering van het werk van Seurat en Robert Delaunay en reizen naar Ierland, Iran, de woestijn van Arizona, en Guatamala hielpen hem bij zijn onderzoek naar de waarneming van het oog en zijn onderzoek naar de verschillende kleurcomponenten van verf en licht. Dit alles resulteerde uiteindelijk in praktisch abstracte voorstellingen die bepaald worden door ritmen van lijnen en strepen in de vorm van kleurvlakjes. Deze vlakjes zij dusdanig naast elkaar geplaatst dat ze elkaar gaan beïnvloeden en als het ware oplichten.
De expositie geeft een overzicht van zowel schilderijen als grafisch werk en tekeningen vanaf de jaren 60 tot 1999, het jaar waarin Jaap Hillenius tragisch verongelukte in Amsterdam.
Bron: Jaap Hillienius, (1934-1999), Graficus, Amsterdam 2009
Hillenius, Poging om dichterbij te komen, Amsterdam 2004
Deze expositie kwam tot stand in samenwerking met Stichting Jaap Hillenius, Bauke Marinus, Nolly Schalken, Sem en Cham Hillenius.
Eugène Brands heeft ooit een korte periode deel uitgemaakt van de COBRA beweging waar onder andere Karel Appel, Corneille, Constant en Asger Jorn ook toe behoorde. Maar Brands die zeer personlijke opvattingen had over de schilderkunst was toch meer een solist waardoor hij al gauw weer zijn eigen weg bewandelde. Brands werd o.a. geïnspireerd door primitieve culturen, de magische elementen van deze culturen probeerde hij tot uitdrukking te brengen in zijn werk. Maar ook kindertekeningen, wat wel een typische COBRA- eigenschap was, hadden zijn belangstelling, waaronder de tekeningen van zijn dochter. Prachtige kleine schilderijen waren het resultaat.
In de jaren zestig verruilde Brands de figuratie weer voor abstractie. Zijn fascinatie voor de 'eeuwige beweging' en de 'onmetelijkheid van de kosmos' resulteerde in werk met grote kleurvlakken van een 'ondoordringbare wattige substantie' zoals COBRA -expert Willem Stokvis deze werken beschrijft.
Vanaf 1993 concentreerde Brands zich meer en meer op het maken van gouaches op papier.
Hij overleed in 2002 op 89 jarige leeftijd.
Eugène Brands, zonder titel
zaterdag 3 september tm zondag 9 oktober 2011
Martijn Couwenhoven
schilderijen
Martijn Couwenhoven,1972, ziet zichzelf steeds meer als een landschapsschilder. Zijn meest recente werk, grote liggende en staande doeken, getuigen daarvan. “Het maken van een schilderij is voor mij als reizen door een landschap. Tijdens de reis nestelen zich impressies in mij, die probeer ik op het doek te schilderen.” Inderdaad zijn in zijn schilderijen elementen van landschappen te herkennen. Hij lijkt een dialoog met de natuur aan te gaan, maar zonder de natuur na te willen bootsen. Zijn kleurgebruik is dat van een bewolkte dag, weemoedig, zonder dat je er treurig van wordt. Het kijken van de kunstenaar maakt het werk tot een spiegel van het noordelijke licht.
Martijn Couwenhoven, zonder titel
zaterdag 25 juni tm zondag 31 juli 2011
Henk van Gerner en Pieter Bijwaard
Het werk van Pieter Bijwaard is een caleidoscoop aan stijlen en technieken, de ene keer los, strak en kleurrijk dan weer zwart/wit, figuratief en abstract. Toch is de toets herkenbaar. Welke techniek Bijwaard ook gebruikt, vorm en compositie zijn doordacht en complex maar soms ook van een pure eenvoud. Waar het over gaat is misschien niet de vraag die men zich moet stellen, belangrijker is, wat doet het met je. Waarom intrigeren de series die hij maakt, daar heeft compositie, kleurgebruik en zeker technisch vakmanschap alles mee te maken. Dit alles leidt steeds tot werk wat verrast. Henk van Gerner is als beeldend kunstenaar breed georiënteerd: naast schilderen, tekenen en zeefdrukken maakt hij ook objecten en ruimtelijke installaties. Deze laatste vaak in samenhang met de situatie en plaats waar ze opgesteld zijn. Het zien, het waarnemingsproces, is zijn belangrijkste thema. De laatste jaren past hij bij zijn installaties vooral gebruiksvoorwerpen toe, zoals tassen, manden, schotels en schalen. Deze worden in een bepaalde hoeveelheid en constellatie samengevoegd. De voorwerpen ondergaan daardoor een metamorfose. Het lijkt zo eenvoudig, maar het tegendeel is waar.
Henk van Gerner is als beeldend kunstenaar breed georiënteerd: naast schilderen, tekenen en zeefdrukken maakt hij ook objecten
en ruimtelijke installaties. Deze laatste vaak in samenhang met de situatie en plaats waar ze opgesteld zijn. Het zien, het waarnemingsproces, is zijn belangrijkste thema. De laatste jaren past hij bij zijn installaties vooral gebruiksvoorwerpen toe, zoals tassen,manden, schotels en schalen. Deze worden in een bepaalde hoeveelheid en constellatie samengevoegd. De voorwerpen ondergaan daardoor een metamorfose: van ding veranderen ze in materiaal dat dienstbaar wordt aan het autonome kunstwerk. Het lijkt zo eenvoudig, maar het tegendeel is waar.
De werking die uitgaat van de door van Gerner gebruikte opstelling is fascinerend en spannend vanuit iedere waarneembare hoek.
De expositie kwam tot stand in samenwerking met Galerie Conny van Kasteel uit Egmond aan Zee.
zaterdag 14 mei tm zondag 19 juni 2011
Ad Groot
schilderijen
Mathieu Nab
beelden
Ad Groot,1953, een Bergenaar, die nog les heeft gehad van de schilder Jaap Min, wiens liefde voor de natuur hij deelde. Was Ad Groot aanvankelijk huis-schilder, in de loop der jaren ontwikkelde hij zich als beeldend kunstenaar waarbij zijn zintuigen voor een groot deel gericht waren op de hem alom omringende natuur van zijn geboortedorp. Aanvankelijk gebruik makend van een expressionistische stijl van schilderen waarbij een link naar de
Bergense School niet te ontkennen viel wordt zijn werk allengs ingetogener en verandert van kleurpalet. Zijn Parijse jaren van 1985 tot 2010 zijn jaren van ontwikkeling en verinnerlijking geworden. Zijn schilderijen tonen sporen van kleine plantaardige en dierlijke wezens waarbij het kleurgebruik van essentieel belang is. Laag over laag wordt het doek met verf bewerkt, waarbij hij steeds een aantal dominante pigmenten gebruikt, vaak blauwen, grijzen en witten, soms roden, maar allen met een wisselende intensiteit. Zo wordt een buitenwereld van binnen uit weergegeven. Eén enkel klein zaadje van een plant of een dierlijk wezentje brengt Groot in beeld met de kracht van het weglaten.
Mathieu Nab,1965, een beeldhouwer pur sang.
Na zijn opleiding aan de Rijksacademie voor beeldende Kunsten te Amsterdam betrok Nab een atelier aan het Amsterdamse IJ. Marmer, steen en hout zijn de materialen waarmee hij werkt. Mathieu Nab heeft een diep geworteld gevoel voor de schoonheid van het leven. Door middel van zijn beelden wil hij deze schoonheid zichtbaar maken voor de beschouwer.
Azobé hout uit West Afrika is een materiaal waar hij vaak mee werkt. Een stoere bank, een gebeeldhouwde kop waarbij alleen nog de essentie zichtbaar is zoals een allesziend oog waarmee men oog in oog kan staan, of een groot blok Rosa aurora marmer omgetoverd tot een adembenemend beeld. De liefde voor het beeld, voor de schoonheid en het leven laat zich zien in de behandeling van zijn beelden. Gepolijst, bewerkt, uit alles spreekt de aandacht en de zorg waarmee het tot stand is gekomen.
Zelfportret met palet, 1985
200 x 150 cm, olieverf op linnen
Cameraman, 1987
180 x 200 cm, olieverf op linnen
Huilende, 1984
180 x 100 cm, olieverf op linnen
zaterdag 24 juli tm zondag 24 september 2010
Peter Royen
schilderijen,
Ernst Hesse
beelden en fotografie
Peter Royen,1923, werd in de jaren vijftig van de vorige eeuw gerekend tot de groep van ‘Informelen’. Dit was echter van korte duur. Hij distantieerde zich van het nihilistische karakter van deze groep. Zijn werk komt voort uit bepaalde geestelijke waarden waarbij Zen en mystiek een rol spelen. Royen vertaalt dit in vaak monochrome doeken waarbij hij gebruik maakt van geometrische figuren zoals rechthoeken en vierkanten. De manier waarop hij deze vlakken ordent en het materiaalgebruik, waaronder bijenwas, laten echter geen strak mathematische indruk achter. Integendeel, zijn werk toont eerder een bepaalde meditatieve inslag. De manier waarop de verschillende vlakken geordend zijn zouden ook een weergave kunnen zijn van een bepaald landschap.
Royen’s werk is opgenomen in diverse kunstcollecties zoals het Stedelijk museum te Amsterdam, het Gemeentemuseum te Den Haag, de privé-collectie van koningin Beatrix, diverse andere musea in Duitsland en wereldwijd.
Ernst Hesse,1949, woont en werkt in Düsseldorf. Een veelzijdig kunstenaar die naast het maken van beelden ook fotografeert, schildert en tekent. Hesse gaat in alles wat hij doet een dialoog aan met de wereld om hem heen. Hij onderzoekt de werkelijkheid, een bijna filosofische zoektocht om de werkelijkheid terug te brengen tot het meest minimale. Hesse maakt hierbij gebruik van bepaalde vormen zoals hij ze waarneemt, bogen, kubussen, een kogelvorm of een fragment van een scherf en maakt dit tot een beeld in brons of corten-staal. De ruimte speelt hierbij een belangrijk rol. Aan de beschouwer de taak om de herkenbaarheid van de werkelijkheid te ontdekken. Het is een kwestie van kijken en denken; uiteindelijk begrijpen dat iedere vorm terug te brengen is tot een oervorm, maar die geheel afhankelijk is van de interpretatie van de kunstenaar.
Naast zijn beelden is Hesse’s fotografie een herkenbare werkelijkheid. De foto’s die hij hier laat zien zijn stillevens. Soms geïnspireerd op een gedicht van Joyce dan weer op een oude Islamitische mystieke tekst. Het zijn wonderschone verstilde beelden die een mooi contrast vormen met het corten-staal van zijn beelden.
Het werk van Ernst Hesse is wereldwijd tentoongesteld, zowel in groepstentoonstellingen als solo. Diverse beelden zijn aangekocht voor de Openbare Ruimte en staan onder andere in Duitsland, Japan, Amerika en Zwitserland.
Deze expositie is tot stand gekomen in samenwerking met Galerie Conny van Kasteel te Egmond aan Zee.
Gerda Schimmel / 2015 / linnen, tapijtgaren / 23 x 23 x 23 cm
